Artykuły autora: Marcin Skrzypek

Jakie są Twoje muzyczne inspiracje?

"W przypadku muzyka, który występuje na scenie od 30 lat, myślę, że trzeba mówić o zmieniających się inspiracjach. Na samym początku były to po prostu bodźce telewizyjno-radiowe takie jak Boney M. czy Abba, a potem inspiracje czerpane od mojego Taty, który słuchał muzyki angloamerykańskiej, tzw. dobrego rocka".

(Marcin Skrzypek)

Tradycja w obiektywie 2017. Od jury Mikołajki Folkowe

To zdjęcie jury uznało jednogłośnie za najlepsze. Radosna atmosfera, kontekst tradycji i międzypokoleniowego przekazu nie wymagają komentarza. Zaskakuje wyjątkowa sytuacja i takaż kompozycja. Dla obu najważniejszy obiekt najmniej rzuca się w oczy. Cienka strużka mleka początkowo przypomina przypadkowe zarysowanie.

Fot. I nagroda: Elwira Kruszelnicka „Mleczna przygoda”

Tradycja w obiektywie 2016

Już po raz trzeci podczas Mikołajek Folkowych została zorganizowana wystawa prac fotograficznych, które nagrodzono w konkursie „Tradycja w obiektywie”. Celem wydarzenia było pokazanie zdjęć popularyzujących folklor lub przedstawiających zjawiska współczesne, inspirowane kulturą tradycyjną. Nagrodzone fotografie w kolejności zajętych miejsc przedstawił jeden z jurorów konkursu, Marcin Skrzypek.

Fot. tyt. L. Iwiński: Owies

Tradycja w obiektywie – refleksje

Już po raz drugi podczas Mikołajków Folkowych została zorganizowana wystawa prac fotograficznych, które nagrodzono w konkursie „Tradycja w obiektywie”. Celem wydarzenia było pokazanie zdjęć popularyzujących folklor lub przedstawiających zjawiska współczesne, inspirowane kulturą tradycyjną. Konkurs cieszył się dużym zainteresowaniem, a zdjęcia cieszyły oko fanów folku przez cały czas trwania festiwalu. Spostrzeżeniami z przebiegu prac jurorskich, i nie tylko, podzielił się z „Pismem Folkowym” Marcin Skrzypek.

Czy folk istniałby bez nagrań?

Muzyka istniała od wieków, ewoluowała, migrowała, mimo iż nikt nawet nie myślał o jej utrwalaniu, a potem zapisywano tylko wybrane jej formy. Możliwość rejestracji dźwięku to tylko sprawa zwiększenia dostępu do muzyki, a w zasadzie dostępu do jej różnorodności (towarzyszyła ona przecież ludziom ze wszystkich warstw społecznych i kultur na całym świecie) i zwiększenia tempa jej rozpowszechniania. Owa dostępność ma oczywiście wpływ na to, co się dzieje z muzyką i jak ją przetwarzamy. Jako twórcy możemy wzorować się, wykorzystywać dźwięki z najdalszych zakątków świata, nie przekraczając granic swojego kraju, miasta, nie wstając z fotela.

(Paulina Łaskarzewska i Jan Konador)

W kręgu mędrca i żebraka

Wędrowni dziadowie - "ludzie gościńca"; wędrujący po wsiach i miasteczkach żebracy, pieśniarze i gawędziarze; postacie charakterystyczne dla krajobrazu dawnej polskiej wsi, będące częścią szerszego zjawiska mobilnych grup społecznych pełniących ważną rolę w ustnym przekazie kultury, zastąpionym później przez media i różne metody zapisu informacji. Dziś wędrowny dziad jest obecny w polskiej kulturze jako rozpoznawalny bohater zbiorowej wyobraźni.

Coming out kultury szerokiej

Kultura szeroka to nowy mem, nowe słowo, mające dowartościować małe amatorskie działania i wielkie lokalne fascynacje tysięcy Polaków, którzy przedkładają je nad oglądanie TV statystycznie 4 h dziennie. A więc między innymi fascynacje wielbicieli folku i sztuk pokrewnych.

Mikołaje na Borneo

Trudno powiedzieć, co było ważniejsze: festiwal czy sam pobyt na Borneo. No ale ponieważ gdyby nie muzyka, nic by się nie stało, co się stało, należy poświęcić jej stosowne miejsce.Rzućcie okiem na mapy Google: kraj: Malezja, region: Sarawak, jego stolica: Kuching, miejscowość: Santubong, miejsce: Cultural Village. Na zdjęciu satelitarnym będzie wszystko jak na dłoni. W realu to kilkanaście godzin w samolotach. Sarawak to malezyjska część Borneo o powierzchni ponad 1/3 Polski i populacji tylko 2 mln. 100 tys. mieszkańców. 45 minut busem na północ od jej stolicy Kuching leży nadmorski kurort i góra Santubong, a między nimi Wioska Kulturalna, skansen, gdzie mieliśmy przyjemność grać. Prawie na równiku.

Rowery dla miast!

Wszystkie odpowiedzi dotyczące przestrzeni publicznej znajdują się w naszym ciele. Wiemy, jak działają nasze zmysły, jak się porozumiewamy, jak się poruszamy.

To stwierdzenie tylko z pozoru jest oczywiste. Przez cały wiek XX, który był epoką Formy i Systemu - a tym bardziej wcześniej - nikt nie pytał, jakie potrzeby mają mieszkańcy miast lub z góry narzucano ludziom wizję tego, jak mają działać ich zmysły, jak mają się porozumiewać i jak poruszać. Dziś szuka się w człowieku jego immanentnych potrzeb, które byłyby również "sprytne", czyli takie, aby zapewnić jego cywilizacji zrównoważony rozwój.