etnomuzykologia

O sobie samej i kilku innych ważnych etnomuzykologach Anna Czekanowska

Anna Czekanowska – wybitna polska etnomuzykolożka, rocznik 1929 (zmarła w 2021 roku); Lwowianka. Rocznik 1929 jest znaczący, bowiem w tym samym roku urodzili się także Ludwik Bielawski oraz Jan Stęszewski (zm. 2016) – osoby, które miały istotny wkład w rozwój etnomuzykologii w Polsce.

Pożegnania Felieton Maria Baliszewska

Rzadko piszę o tych, którzy odeszli. Dziś będzie to wyjątek, spowodowany ostatnim pożegnaniem profesor Anny Czekanowskiej-Kuklińskiej. Stare Powązki, Aleja Zasłużonych, czas pandemii i bardzo liczna grupa towarzyszących Pani Profesor w tej ostatniej drodze.

Żródło fot.: Nagrodakolberg.pl

Od Wołynia do Lublina W poszukiwaniu utraconej ojczyzny

W styczniu tego roku w Muzeum Ziemi Lubartowskiej zakończyła się wystawa poświęcona pamięci Włodzimierza Dębskiego, żołnierza 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Na wystawie znalazły się obrazy, grafiki i pamiątki, które na co dzień zdobią domy rodziny i przyjaciół. Okoliczność wystawy zgromadziła ludzi, którzy znali autora prac jako żołnierza, ale czasem też artystę, nauczyciela czy regionalistę. Wspomnienia współpracowników, uczniów, ludzi kultury i nauki oraz członków rodziny stały się przyczynkiem do przywołania tej niezwykłej osobowości. Relacje rozmówców i uczestników wystawy spisała i opracowała Agata Kusto.

fot. z arch. U. Lübek: Włodzimierz Dębski w Muzeum Wsi Lubelskiej

Otaczało mnie piękno Dorota Majerczyk

Dorota Majerczyk to postać barwna i z charakterem. Dziś jest dyplomowanym czeladnikiem-złotnikiem, etnologiem i etnomuzykologiem, na koncie ma prowadzenie GOK-u w Poroninie, pracę radnej na rzecz Miasta Rabki Zdroju oraz działanie w ruchu folklorystycznym poprzez prowadzenie zespołów oraz jurorowanie w konkursach. Wieloletnia działalność idzie w parze ze znajomością kultury góralskiej, jej subtelnych różnic i współczesnych przemian. O dorastaniu, wyzwaniach i osiągnięciach współczesnej góralki z Chabówki opowiadała w rozmowie z Agatą Kusto.

fot. A. Wnękowicz: Dorota i Piotr Majerczykowie

VII KSE w Warszawie

W dniach 30–31 marca 2019 roku na Uniwersytecie Warszawskim odbyło się VII Krajowe Seminarium Etnomuzykologiczne, którego tematem przewodnim były „Indywidualność i indywidualności w muzyce tradycyjnej”.
Interesującą refleksją na temat wątku personalnego w badaniach etnomuzykologicznych i folklorystycznych rozpoczął konferencję prof. Piotr Dahlig.

Fot. E. Grygier

Macha graj, panie wesoły! Tradycyjne muzykowanie na Lubelszczyźnie. Szkic etnomuzykologiczny

Muzykowanie na Lubelszczyźnie znacznie rzadziej opisywane jest w literaturze niż śpiew, który dla obszarów Polski Wschodniej stanowi zasadniczą dominantę wykonawczą. Samo zjawisko „muzykowania”, a więc podejmowania czynności gry na instrumencie może być rozpatrywane z co najmniej kilku perspektyw badawczych.

Fot. tyt.: J. Magierski. Ze zbiorów Pracowni „Archiwum Etnolingwistyczne” UMCS: Antoni Bednarz na kazimierskim festiwalu w roku 1976

E pluribus unum Tradycje muzyczne wobec przemian kulturowych i cywilizacyjnych. V Krajowe Seminarium Etnomuzykologiczne, 1–2 kwietnia 2017

fot.: P. Dahlig

Początek wiosny jak zawsze obfitował w spotkania naukowe, także te poświęcone kulturom tradycyjnym. W tym roku Krajowe Seminarium Etnomuzykologiczne celebrowało swój pierwszy jubileusz w ramach Instytutu Muzykologii UW, organizując dwudniowe obrady na temat przemian zachodzących w kulturze ludowej w obliczu współczesności. Problematyka ta nie jest nowa – jednak zawsze aktualna, bowiem jak powiedział Heraklit z Efezu, „jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana”.

Graj, muzyczko, rześko Lubelski folklor muzyczny w badaniach XX wieku

Zainteresowanie tradycyjną kulturą muzyczną regionu lubelskiego samo w sobie stanowi intrygujący przedmiot badań. Historia folklorystyki polskiej dobitnie ukazuje zmianę postawy badawczej, od hobbystycznych inicjatyw I połowy XIX wieku po coraz bardziej zorganizowane działania, mające na celu dokumentację i analizowanie zebranego materiału źródłowego. Przełomowe dzieło Oskara Kolberga, stanowiące pierwszy systematyczny opis kultury ludowej tego obszaru, odcisnęło piętno na postawie badawczej kolejnych pokoleń folklorystów, etnografów i etnomuzykologów.