Co w numerze 69

Krzywa Grzywa "Krzywa Grzywa"

Przestrzeń do improwizacji w muzyce folkowej

W dyskusji udział biorą:

• Maja Kleszcz i Wojtek Krzak - Incarnations, Kapela ze Wsi Warszawa
  
• Agnieszka Kołczewska - animator kultury i ruchu bębniarskiego w Lublinie; muzyk, kongistka i perkusistka; Orkiestra św. Mikołaja; Jahiar Group
  
• Leszek Kozicz - Kapela Ziele
  
• Magdalena Kordylasińska - duet perkusyjny Hob-beats; Kwadrofonik
  
• Maciej Cierliński - mistrz liry korbowej; Maćko Korba, Stara Lipa, Yerba Mater, Masala
  
• Michał Żak - Lautari; Duo Żak/Szyszkowski; Kwartet Bartosza Niedźwieckiego; Manikut
  

Po raz dziesiąty z folkiem u Lutosławskiego

Warszawski Festiwal Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" przez dziesięć lat istnienia dla środowiska folkowego w Polsce stał się już tradycją samą w sobie - co roku, wiosną, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, obecność obowiązkowa. Tegoroczna edycja (10-13 maja) była jednak wyjątkowa i to nie tylko z tego powodu, że festiwal grał po raz dziesiąty. Niedługo wcześniej folkowcami, ale też wszystkimi zainteresowanymi kulturą ludową i popularyzacją jej wartości, wstrząsnęła wiadomość o likwidacji pomysłodawcy i organizatora festiwalu, czyli Radiowego Centrum Kultury Ludowej. Na szczęście (mamy nadzieję, że także dzięki protestom naszego środowiska) Centrum, choć okrojone, ocalało, zaś zapowiedzi organizatorów festiwalu pozwalają optymistycznie patrzeć na jego przyszłe edycje.

Czeremcha jaśminem pachnąca

Od kilku lat spotkania w Czeremsze są najlepszym festiwalem folkowym w Polsce. Stanowi o tym przede wszystkim klimat miejsca i ludzie organizujący to wydarzenie, choć i od strony artystycznej zawsze jest bardzo interesująco. Dzięki rozmachowi i serdecznej, luźnej atmosferze, czeremszyńskie spotkania deklasują większość podobnych muzycznie festiwali w Polsce. To pewniak dobrej zabawy. Kto jeszcze tu nie dotarł, niech sobie rezerwuje czas w przyszłym roku!

Las łojciec nas

Tereny w okolicach Tarnobrzega, dawną kotlinę mieszczącą się w widłach Wisły i Sanu, zamieszkiwała grupa etnograficzna, która sama siebie nazywała Lasowiakami, bądź Lesiakami. Nazwy te pochodzą od pierwotnego wyrazu las, a powiedzenie: Las łojciec nas, a my dzieci jego, idziemy do niego ukazuje nam, jak ważną funkcję pełnił on w życiu Lasowiaków.

Legenda o Lloronie

Llorona to mityczna kobieca postać, która narodziła się w świecie meksykańskim. W jej żyłach płynie krew przedhiszpańskiej, azteckiej bogini Cihuacóatl oraz słynnej z historii Konkwisty Indianki - Malinche. O Lloronie opowiadają legendy, pieśni, filmy, opera, a nawet balet. Przeniknęła również do kultury popularnej. Wśród najchętniej wykonywanych utworów meksykańskiej muzyki piosenka "La Llorona" zajmuje szczególną pozycję i niemal każdy muzyk włącza ją do swego repertuaru. Istnieją niezliczone wersje legendy o Lloronie, które podają różne przyczyny zachowania głównej bohaterki. Szczegóły treści (zwłaszcza motyw zbrodni) zależą od narratora. Przeważnie jest to opowieść o losach porzuconej przez mężczyznę kobiety, która w akcie szaleństwa dopuszcza się dzieciobójstwa i samobójstwa. Jako zjawa, pojawia się w pobliżu wody i opłakuje śmierć swoich dzieci.

Bronowice Wyspiańskiego

Bronowice Małe posiadają charakterystyczny typ zabudowy określany nazwą widlica, gdyż przybrał kształt przypominający widły. W ich punkcie centralnym (miejsce rozwidlenia) znajdował się staw, a niedaleko niego studnia, z której czerpali wodę mieszkańcy prawie całej wsi, z czasem zastąpiono ją żelazną pompą ręczną. Tuż obok znajdowały się dwie karczmy: stara drewniana i nowa murowana. Tę pierwszą na przełomie XIX i XX wieku prowadził Hirsz Singer. Przy ulicy Włodzimierza Tetmajera, na pagórku, stoi dom zwany Tetmajerówką. Ten dawny dworek franciszkański powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Dwa domy dalej w tej samej linii znajduje się Rydlówka - słynna bronowicka chata, w której Stanisław Wyspiański umieścił akcję "Wesela". Wybudował ją Włodzimierz Tetmajer cztery lata po ślubie z najstarszą córką bronowickiego chłopa, Jacentego Mikołajczyka, 16-letnią Anną Marią.

Kwestia smaku... i odwagi

Ciekaw jestem, czy głos przewodniczącego jury tegorocznego festiwalu Nowa Tradycja dotarł do ludzi zajmujących się na co dzień tą muzyką w Polsce? Czy jego wypowiedź została odebrana jako: ot, zestaw paru zwrotów retorycznych, jako nieuzasadnione pretensje, czy może jednak jako słuszne uwagi, godne przemyśleń?

Babska Droga

8 maja 2007 roku w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie otwarto wystawę pod tytułem "Babska droga od pieca do proga. Tradycyjne zajęcia kobiece".

Heike biwa na Uniwersytecie Warszawskim

W ramach Dni Japonii na Uniwersytecie Warszawskim odbył się cykl spotkań poświęconych tematyce japońskiej. Miłośnicy Kraju Kwitnącej Wiśni w dniach 17 - 22 kwietnia 2007 roku mogli wybierać pośród pokazów filmów, prezentacji zakładania kimona, wykładów na temat buto (japońskiego teatru), a także dowiedzieć się, jak zostać chajinem, czyli wszystkie informacje o parzeniu zielonej herbaty. Do jednych z najciekawszych propozycji z pewnością należał koncert heike biwa w wykonaniu Hashimoto Toshie (mistrzyni gry na tym instrumencie) i Suzuki Takatsune (jej ucznia), którzy wystąpili ostatniego dnia szeregu spotkań, a tym samym zakończyli trwające prawie tydzień Dni Japonii.

Mari Boine "Idjagiedas - In the Hands Of the Night"

2006, CD Universal Music 9855486

Village Kollektiv "Motion Rootz Experimental"

2006, CD Open Sources OS01