Chociaż sezon festiwali folkowych zakończył się już we wrześniu, Agencja Koncertowo Impresaryjna "Polska Scena Folkowa" postanowiła go przedłużyć współorganizując ogromne przedsięwzięcie, jakim był odbywający się na deskach katowickiego Spodka "Festiwal Dygacza"./p>
Drodzy Przyjaciele!
Miło nam Was gościć i raczyć przez trzy dni muzyką wielu kultur i narodów. Jak co roku, staraliśmy się przygotować program, który dałby Wam maksimum satysfakcji, wrażeń i dobrej zabawy. Mam nadzieję, że atmosfera ubiegłych edycji festiwalu Folk Fiesta Era GSM zostanie odświeżona w umysłach naszych stałych, wspaniałych słuchaczy i zadziała mocno na tych, którzy po raz pierwszy do nas przybywają. W dużej mierze to Wy (nasi Goście) decydujecie o powodzeniu naszego przedsięwzięcia. Naszą pracę ocenicie sami. My oraz Artyści zapewniamy, że walczyliśmy i walczyć będziemy do ostatniej kropli potu dla Waszej satysfakcji. Życzę dobrej zabawy i wygodnych butów. Nie stój - fiestuj!
Bez tego zespołu prawdopodobnie nie byłoby "Folk Fiesty", która kilka lat temu z kameralnej "Andyjskiej Fiesty" przerodziła się w festiwal o iście europejskim rozmachu. Z Robertem Tubkiem, wokalistą i muzykiem grającym na andyjskich instrumentach dętych rozmawia Agnieszka Kościuk.
Już dwa dni po XI Folk Fieście, więc zdążyłem trochę ochłonąć, ale na pewno długo będę ją pamiętał. Tradycyjnie piątkowy wieczór to koncert "Folk'n'Roll". Na pierwszy ogień wystawiony został grający roots reggae zespół Village of Peace. Łagodnie bujające kompozycje (bez jakże popularnych obecnie wtrętów ska) szybko zjednały zespołowi przychylność słuchaczy.
Geraldine MacGowan, irlandzka wokalistka, koncertująca na tegorocznym festiwalu ząbkowickim, miała podwójnego pecha. Po pierwsze, tuż przed jej występem deszcz (który w ciągu tamtego weekendu był obfity) rozpadał się na dobre, by wkrótce zmienić się w ulewę i, jak na lipiec, było raczej zimno.
Tegoroczna, piąta już, edycja festiwalu "Tam Gdzie Biją ródła" została przeniesiona z góry Równicy w Ustroniu do Nowego Targu. Czy było to posunięcie korzystne nie jestem w stanie powiedzieć, ponieważ uczestniczyłem w nim pierwszy raz.
Tegoroczna XVIII już edycja festiwalu "Na Pograniczach" została połączona z odbywającym się w różnych miastach festiwalem EuroFolk. Mariaż ów niewątpliwie wyszedł imprezom na dobre, zważywszy chociażby na rangę patronów (m.in. TV Polonia, TVP Regionalna). Ciekawie wyglądała również lista zaproszonych zespołów gdzie pojawiły się grupy mi obce. Oczywiście magnesem przyciągającym większą publiczność są zespoły znane więc ich nie zabrakło, by wspomnieć chociażby o Open Folku, Carrantuohill czy Brathankach.
Taką pieśnią powitali publiczność XXI Folkowego Festiwalu Europejskiej Unii Radiowej muzycy z zespołu Hraditan. To grupa ośmioosobowa, mam wrażenie doskonale znana polskim wielbicielom muzyki folkowej i ludowej, założona i kierowana od początku przez skrzypka i kompozytora Jiřiego Pavlicę.
Jak co roku, w ostatni weekend lipca, wydarzył się w Krotoszynie FolkFest - trzydniowy festiwal muzyki folk, reagge i blues. Była to już VIII edycja tej niezwyczajnej imprezy, która w opinii wielu występujących zespołów i ogromnej większości przyjeżdżającej co roku, coraz liczniejszej publiczności, ma w sobie coś wyjątkowego i przypomina charakterem dawne festiwale w Jarocinie. Od razu należy dodać, że krotoszyński festiwal czerpie z tych dobrych tradycji Jarocina, i to co go wyróżnia, to luźny klimat i ta pewna więź przyjeżdżającej licznie z całej Polski publiczności (w tym roku ok. 10 tys.), którą cechuje niezależnie od ubioru, czy wyznawanej ideologii brak agresji i naturalna życzliwość dla innych.
W Finlandii rocznie odbywa się zaledwie kilka znaczących festiwali muzyki folk. Podobna sytuacja dotyczy nurtu etno, mimo jego wzrastającej od lat popularności na północy Europy. Jeden z festiwali etno posiada szczególny charakter. Lipcowy "Faces", organizowany w Billnäs (na terenie miejscowości Pohja), to wydarzenie, które nie gromadzi setek tysięcy publiczności, ale potrafiło zaintrygować nawet panią prezydent Finlandii! Tarja Halonen trzy lata temu odwiedziła to kolorowe, roześmiane i pokojowo nastawione centrum muzyki świata.
Międzynarodowy Festiwal Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" jest coroczną imprezą organizowaną od 1991 roku przez Orkiestrę św. Mikołaja w Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej "Chatka Żaka" w Lublinie. Jego celem jest popularyzacja kultury ludowej we wszystkich jej przejawach, głównie poprzez prezentację twórczych interpretacji i przekształceń muzycznego folkloru. Założeniem organizatorów jest, aby "Mikołajki" stały się miejscem prezentacji nie tylko wykonawców znanych i uznanych, ale także szansą promocji dla muzyków młodych i początkujących. Taka idea Festiwalu powinna przyczynić się do przywrócenia folklorowi należnego mu miejsca w kulturze współczesnej, a także do zachowania wartości, które ze sobą niesie.
Laureaci i jurorzy konkursu "Scena Otwarta" Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" w Lublinie w latach 1993-2002. Rzut oka na 10 lat najstarszego i nadal odbywającego się konkursu dla młodych zespołów folkowych. Wiele kapel - jak Czeremszyna czy Orkiestra Jednej Góry Matragona - właśnie na mikołajkowym przeglądzie zdobywało ostrogi, a teraz należy do czołówki polskiego folku.
Takie określenie najbardziej - spośród zespołów, które pojawiły się na tegorocznej "Nowej Tradycji" - pasuje do grupy Kwadrofonik.Formacja zwróciła na siebie uwagę dzięki nietuzinkowemu pomysłowi wykorzystania archiwalnych nagrań śpiewu ludowego jako współbrzmieniaz dźwiękami wydobywanymi z fortepianów i bogatego zestawu perkusyjnego.
Warszawska "Nowa Tradycja" zagrała w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego po raz siódmy. Grała od czwartku do niedzieli (22-25 kwietnia). Stali słuchacze folku i obserwatorzy wszelkich poczynań na tej niwie, ale także ci, którzy do folkowego świata trafili niedawno, wiedzą już, że to impreza z rozmachem, z różnorodnymi koncertami i dwoma konkursami.
Zapału, muzycznego porywu, mocnego głosu i przekonującej kreacji scenicznej - nie mniej jak zawsze. Mając w pamięci jeszcze do niedawna koncertujących Muzykantów, można się było spodziewać, że małżeństwo Słowińskich w nowym wcieleniu przekona do siebie tak jury, jak i widzów. Tak się stało. Joanna Słowińska z zespołem zdobyła za jednym zamachem trzy wygrane konkursu kwietniowej "Nowej Tradycji" w Warszawie - Nagrodę Grand Prix Festiwalu, Złote Gęśle (nagroda specjalna, ufundowana przez TV Polonia) oraz Burzę Braw, czyli - przyznaną po raz pierwszy w historii festiwalu - nagrodę publiczności.
Czy jesteście gotowi na korzenie? - wołał ze sceny Maciej Szajkowski z Kapeli ze Wsi Warszawa. Okazało się, że tak. Jedni mniej, drudzy bardziej, ale mikołajkowa publiczność pokazała, że jest chłonna i otwarta na dobry, tradycyjny przekaz. A dostała soczystych korzeni porcję pierwszorzędną - od piątku do niedzieli na "Scenie Tradycji" można było usłyszeć i zobaczyć mistrzów, prawdziwych profesorów muzyki tradycyjnej. "Mikołajki Folkowe" w Lublinie grały od 9 do 11 grudnia, a "Scena Tradycji" miała podczas nich swoją pierwszą w historii festiwalu odsłonę.
„Mikołajki Folkowe” to festiwal nie tylko muzyki. Każdego roku można spotkać podczas nich warsztaty tańców, kiermasze różnorodności, pokazy filmów, wystawy. W grudniu ruszyły w Lublinie po raz trzynasty. To impreza z dobrymi tradycjami. I zawsze niepozbawiona refleksji o źródłach.
„(...) za wyjątkową jakość wyrazu artystycznego, stworzony na scenie klimat, różnorodność zaprezentowanego repertuaru oraz ciekawie użyte instrumentarium (...)” brzmiał fragment werdyktu jury konkursu „Scena Otwarta” festiwalu „Mikołajki Folkowe” 2003, które postanowiło przyznać główną nagrodę białoruskiemu zepołowi Cry To Kraj.
Wywiad z zespołem Cry to Kraj z Białorusi