Łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Jeszcze niedawno dziennikarze zachwycali się odkrytym przez siebie, niczym Internet przez Alana Gore'a, zjawiskiem folku. Już za moment doszukują się błędów i wypaczeń. Ot, choćby w przypadku recenzji drugiego folkowego numeru "Czasu kultury", tu podstawowym zarzutem było nadużywanie słowa folk przez dzienniakrzy "Czasu kultury", które to krytyk kojarzył głównie z twórczością Boba Dylana.
|
Trzy lata po doskonale przyjętym debiucie "Introducing...", który sprzedał się w nakładzie ponad pół miliona egzemplarzy, osiemdziesięciotrzyletni kubański pianista Ruben Gonzalez, jedna z gwiazd Buena Vista Social Club, powraca ze swym nowym albumem zatytułowanym "Chanchullo". |
|
Różnią się wyglądem, temperamentem, zainteresowaniami. Łączy je miłość do jazzu i do wszystkiego, co polskie. Osoby bliskie Urszuli Dudziak i Grażynie Auguścik, mówiąc o artystkach, kreślą obrazy Ognia i wody, czerwieni i błękitu. Z tych przeciwieństwi tesknoty za Polską - obydwie Panie na stałe mieszka ją USA - wyrosła unikalna płyta "To i hola". |
|
Powstał na początku 2000 roku i stanowi unikalną próbę połączenia brzmień dwóch rzadko spotykanych instrumentów - wibrafonu, marimby (Szymanowski) i cytr (Tomaszewski). Muzycy znają się od 1996 roku, razem grali w folkowym zespole White Garden. Na ich repertuar składają się kompozycje własne oraz jazzowe opracowania polskich tematów ludowych. Łatwo wpadające w ucho tematy, wirtuozeria improwizacyjna, oryginalne brzmienie, to niewątpliwie duże zalety tego duetu. |
Mikołajki Folkowe
organizowane są przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a siłą sprawczą i pomysłodawcą imprezy pozostaje działająca w ramach Akademickiego Centrum Kultury UMCS - Orkiestra św. Mikołaja.
Najwierniejsi widzowie festiwalu spotkali się w tym roku w "Chatce Żaka" już po raz dziesiąty. Taka okazja powinna skłaniać do refleksji i podsumowań. Faktem jest, że mający swój charakter i styl festiwal, pozostaje jedną z najważniejszych imprez w polskim kalendarzu folkowym. W ciągu dziesięciu lat gościło na nim około osiemdziesięciu wykonawców i zespołów, które uświetniały imprezę występując jako goście specjalni. Gdyby dodać do tej liczby zespoły biorące udział w konkursach, prowadzące warsztaty i imprezy towarzyszące, powstałaby naprawdę imponująca statystyka.
Każda impreza ma swoje cechy charakterystyczne, z Festiwalem Kultury Celtyckiej w Dowspudzie jest podobnie. W tym roku odnotowałam wiele elementów zeszłorocznych, które zapowiadały się na jednorazowe. Były to: po pierwsze - karuzela stojąca przed wejściem na festiwal pełniąca funkcję filtru dla słuchaczy będących amatorami "rozrywki jakiejkolwiek". Po drugie - awarie prądu, które tym razem nastąpiły podczas wszystkich trzech dni festiwalu.
W dniach 10-12 sierpnia odbyła się kolejna edycja festiwalu w Cropredy organizowanego przez legendę brytyjskiego folk - rocka grupę Fairport Convention. W tym roku po raz pierwszy został on rozszerzony do formuły trzydniowej. Kilkanaście tysięcy fanów przybyłych na tę imprezę rozlokowało się na specjalnie przygotowanych polach namiotowych. Łąki Cropredy zamieniły się na czas festiwalu w tętniące życiem folkowe miasteczko, którego centrum stanowiła scena, gdzie non stop odbywały się koncerty. W sumie wystąpiło 15 głównych wykonawców, nie licząc zaproszonych gości specjalnych. Przeważała oczywiście muzyka preferowana przez gospodarzy, czyli folk-rock, ale było też sporo akustycznego grania, czy też z drugiej strony ostrego blues- rocka, a nawet rocka.
Dave Pegg zaczynał muzyczną karierę m.in. z muzykami Led Zeppelin. Potem związał się z folkową formacją Ian Campbell Folk Group, w której spotkał Dave'a Swarbricka. Do Fair Convention trafił w 1970 roku. Przez 16 lat był też równolegle basistą Jethro Tull. W zespole gra na gitarze basowej, mandolinie, śpiewa, a wraz z żoną prowadzi interesy grupy. Jest współorganizatorem festiwalu w Cropredy. Z Deve'em Peggem rozmawia Krzysztof Opalski.
Chociaż sezon festiwali folkowych zakończył się już we wrześniu, Agencja Koncertowo Impresaryjna "Polska Scena Folkowa" postanowiła go przedłużyć współorganizując ogromne przedsięwzięcie, jakim był odbywający się na deskach katowickiego Spodka "Festiwal Dygacza"./p>
Z Urszulą Dudziak - wielką damą polskiego i światowego jazzu - ostatnio koncertującą wraz z Grażyną Auguścik na "Festiwalu Dygacza" z ludowym repertuarem, który pochodzi z ich najnowszej, wspólnej płyty "To i Hola", spotkałem się kilka dni po festiwalu, w jednym z warszawskich pubów. Ekspresyjna i skupiona na scenie, prywatnie nie ma w sobie nic z gwiazdy. Jest dowcipna i otwarta. Z pasją opowiada o swej twórczości i chwali się rodzinnymi fotografiami. Na umówione spotkanie, późno wieczorem, przyszła punktualnie. Trochę zmęczona, po całodziennej muzycznej sesji nagraniowej w Łodzi do realizowanego właśnie filmu, ale uśmiechnięta i najwyraźniej zadowolona ze spotkania.
Kwestie związane z aranżacją utworu muzycznego zasługują na dużo szersze omówienie, niż pozwala na to objętość tego artykułu. Ograniczę się więc do przedstawienia podstawowych problemów związanych z klasyfikacją aranżacji jako formy opracowania cudzego utworu, powstaniem i ochroną praw autorskich do aranżacji oraz uzależnieniem gospodarczej eksploatacji aranżacji od zgody twórcy utworu macierzystego. Kilka słów poświęcę również na omówienie roli, jaką w kwestiach związanych z aranżacją może pełnić Stowarzyszenie Autorów ZAIKS. Z góry przepraszam za formę artykułu zbliżoną do publikacji naukowej. Mam nadzieję, że mimo to, będzie on dla czytelników "Gadek z Chatki" interesujący.
Tak samo z orzecha sie robi też taki bardzo smaczny, do wódki przepyszny jest nawet, aromatyczny, ale daji si tylko dwie kropelki. Ale jest coś wspaniałego. No i przy chorobie żołądka to, to tylko z orzecha. To orzech zielony musi być, niedojrzały. Owoc zielony i wtedy zasypuji si cukrem i powstaje bardzo smaczny sos, sok. Taki koloru bardzo ciemnego, ale jest wspaniały. No, pare kropel do tego, do kieliszka czy tam do szklanki i wypić bez wody, bez niczego, czy tak na łyżeczke, to bardzo dobry jest na żołądek.
Przedstawienia kathakali przyszły na świat w Kerali, południowym i wschodnim stanie Indyj. Jest to kraina stykająca się z morzem od wschodu i ograniczona górami - Ghatami Zachodnimi, po przeciwnej stronie. Ludność zasadniczo mówi ojczystym językiem malajalam (ponad 15 mln), należącym do drawidyjskich (obok np. tamilskiego, telugu i kannada), a więc - nie indoeuropejskim. Takie granice miały, między innymi, wpływ na swoistość myśli, twórczości i obyczaju Kerali. Również widowiska kathakali były do niedawna szerzej nieznane - nawet samym Hindusom, o ile żyli poza Keralą.
W dniach 19-22 października odbyły się w Berlinie szóste z kolei światowe targi muzyki folk. W okazałym kompleksie, nazwanym Domem Kultur Świata (Haus der Kulturen der Welt), niedaleko Reichstagu i Bramy Branderbuskiej spotkali się najważniejsi przedstawiciele branży tzw. world music z prawie wszystkich kontynentów. Wytwórnie płytowe, organizatorzy festiwali, agencje artystyczne, czasopisma folkowe (m.in.: słynne Folk Roots z Anglii), a także instytucje propagujące kulturę swoich krajów (m.in.: z Kanady, Anglii, Włoch, Niemiec, Szwecji, Danii, Finlandii ) to przekrój wystawców tegorocznych targów w Berlinie. Prezentowane przez nich oferty były bardzo bogate, co świadczy o tym, że muzyka folkowa jest traktowana na świecie jako ważna część muzycznego biznesu.
Aki Navaz to założyciel kultowej wytwórni Nation, pod szyldem której nagrywały m.in. takie tuzy azjatyckiej awangardy jak: Transglobal Underground, Asia Dub Foundation czy Loop Guru. Navaz jest również liderem najważniejszej grupy tego nurtu - FunDaMental.Rozmowa z nim przeprowadzona została 7 sierpnia 2000 r., tuż przed przyjazdem FunDaMental do Polski na festiwal "Tam, gdzie biją źródła".
Dawno nie pisałem o szantach na łamach "Gadek", więc jak tylko zobaczyłem plakat obwieszczający koncert "Silesian Shanties" 2000 pomyślałem - "o to chodziło". Mając w kieszeni bilet na koncerty poszedłem na spotkanie z szantami i piosenką żeglarską. Od kilku lat impreza ta składa się z dwóch części - dla dzieci, zwanej "Szancikiem" oraz z koncertu wieczornego. W tym roku "Szancik" prowadził zespół "Ryczące Dwudziestki".
Po koncercie piosenki żeglarskiej dla dzieci "Szancik" w ramach "Silesian Shanties 2000" z Wojciechem Dudzińskim z zespołu "Ryczące Dwudziestki" spotkali się Anna Dzikowska i Andrzej "Kaźmierz" Wandrasz
Zespół Fairport Convention jest niekwestionowanym prekursorem brytyjskiego folk rocka. Grupa powstała w 1967 r. początkowo jako odpowiedź na amerykańską psychodeliczną muzykę z kręgu Jefferson Airplane czy The Byrds. Już dwa lata później w twórczości zespołu zaczęły pojawiać się rockowe wersje tradycyjnych tematów z Wysp Brytyjskich, czy też własne kompozycje inspirowane tą muzyką. Zostało to uwieńczone albumem Liege & Lief (wyd. 1969 r.), który zapoczątkował rozwój brytyjskiego folk rocka.
Raz do roku peregrynują przez bramę pałacu Paca w Dowspudzie miłośnicy muzyki celtyckiej, do której coraz więcej z nich dociera zwijając nici z internetowego kłębka Ariadny.
W wydanej niedawno świetnej książce "Sklep potrzeb kulturalnych" Antoni Kroh opowiada wiele zabawnych i pasjonujących anegdot. Dzieli się też błyskotliwymi spostrzeżeniami. We fragmencie dotyczącym zawikłanych losów tańca zbójnickiego pisze m.in.: "zbójnicki, jakim go znam, wymaga sceny, widowni i długich wspólnych ćwiczeń. A przecież trudno przyjąć, żeby tatrzańskie bandy rabunkowe sprzed stuleci pobierały w wolnych chwilach lekcje tańca u choreografa. Zresztą - przed kim miałyby występować? (...) taniec zbójnicki w dawnych czasach był improwizacją a nie śwarnym podskakiwaniem i przykucaniem według ściśle określonych reguł". Sztywne zasady zostały wprowadzone tam, gdzie kwitło nieskrępowane życie. Tak wygląda urzędowa weryfikacja tego co, naturalne.
Stodoły są przeróżne. Niektóre chronią narzędzia i zapasy przez zimę, inne wypełnione muzyką wabią perspektywą dobrej zabawy. Ostatnio kluby studenckie i puby coraz częściej zapraszają na występy znane kapele folkowe zapewniając sobie w ten sposób znacznie większą frekwencję. Dzieje się coś oryginalnego i nowego, a poza wszystkim - namacalnego.
Dnia 24.10.2000 w sali impresaryjnej stołecznego Teatru Małego wystąpiła formacja Beltaine.
17.09.2000 w surowej jeszcze sali koncertowej kościoła MBKA (na stołecznym Bemowie) wystąpiła Antonina Krzysztoń wraz z gitarzystą Marcinem Olakiem.
W każdej wiosce łemkowskiej było miejsce pod najbliższą górą, potocznie zwaną Kyczerą, gdzie lubiła spotykać się młodzież. Dziś "Kyczera" to chyba najlepszy zespół łemkowski jeżdżący po całym świecie i wszędzie wzbudzający wielką sensację.
9.11.2000 w stołecznym "Remoncie" wystąpiła liczna kapela Call Sol pod dowództwem Reinaldo Ceballo, reklamowana jako uczniowie Buena Visty.
Impreza "Wspólne korzenie" reklamowana była w prasie jako "wspaniały koncert pieśni z pogranicza polsko - ukraińskiego" Zachęcona taką rekomendacją wybrałam się 29 października do hali MOSIRu w Lublinie.
17 października w Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej "Chatka Żaka" dobry koncert dali lubelscy folkowcy. Tego dnia świętowano w Lublinie rozpoczęcie roku akademickiego. Na rodzimej scenie i dla "swojej" publiczności zagrały dwie lubelskie formacje: folkowa "Orkiestra św. Mikołaja" i folkowo - jazzowa "Do świtu grali".
Dnia 26.10.2000 w Warszawie, w "Oczku", wystąpiło trio Ferajna z Biglem.
6.10.2000 w kawiarence stołecznego Ośrodka Kultury Ochoty wystąpiła kapela Przylądek Starej Pieśni. Już godzinę przed koncertem były problemy z miejscem, jako że klubik jest mały.
w stołecznym "Oczku" wystąpiła kapela "Meltrad", pięciu ludzi grających na dwóch gitarach (jednej malutkiej), basie, flażolecie i garmoszce muzykę celtycką.
24.09.2000 na stołecznym rynku Nowego Miasta odbyła już po raz szósty impreza "Dzień Uchodźcy", w ramach której wystąpiło kilka kapel nie tylko folkowych.
Świat wokół nas zmienia się bezustannie, powstają coraz to nowe miejsca, gdzie przychodzą młodzi ludzie. Środowiskiem najbardziej chłonnym, ciekawym nowego wydają się studenci. W lutym tego roku w bezpośredniej okolicy Politechniki Warszawskiej otworzono nowy, bardzo dobrze wyposażony, choć może zbyt drogi, jak na kieszeń przeciętnego żaka, pub - "Wektor-X".
Działalność zespołu "Orient Express" może być odpowiedzią na zarzut zaniedbywania Bliskiego Wschodu jako regionu, z którego czerpie się inspiracje. Koncert grupy, w dniu 29 września w Domu Sztuki na warszawskim Ursynowie, był dowodem, że w twórczy sposób można interpretować muzykę wywodzącą się nawet z kultury geograficznie tak odległej.
Niedaleko granicy z Białorusią, w Mielniku nad Bugiem już od wielu lat odbywają się, cieszące się coraz większym powodzeniem, spotkania zespołów mniejszości narodowych oraz ich gości z Polski i z zagranicy. W tym miejscu gospodarzami są Białorusini, którzy oczywiście pokazują głównie swój dorobek. Był więc "Kuriuzel" z Mińska, "Wierbnica" z Prużan, przedstawiające folklor tradycyjny, ale ciekawsze, choć może i kontrowersyjne były "As" z Białegostoku, "The Best" z Siemiatycz, czy szczególnie lubiane "Prymaki" też z Białegostoku.
W stołecznym studiu koncertowym PR im. W. Lutosławskiego, 29 listopada tego roku wystąpił Ferencs Sebo ze swoim zespołem oraz Brathanki.
W warszawskim Staromiejskim Domu Kultury, 26 listopada 2000 r., wystąpił zespół "Matragona". W ramach wprowadzenia zacytuję co nieco z programu, który można było otrzymać na koncercie: Muzycy Orkiestry Jednej Góry czerpią z zapomnianej legendy bieszczadzkiej Matragony, góry, którą odnaleźli dla siebie i swej baśniowej krainy muzycznej. Wykonywana przez zespół muzyka nie daje się łatwo zdefiniować.
W stołecznym radiowym studiu koncertowym im. A. Osieckiej dnia 2 12.2000 wystąpił Sandy Lopicic Orkestar. Są to Jugosłowianie mieszkający w Austrii, więc jak na południowych Słowian przystało mieli rasowy, "undergroundowy" wygląd marynarki (wyświechtane), charakterystyczne kapelusze a przede wszystkim, typowe, bałkańskie brzmienie.
AV Studio 1999
|
Góralewo to kraina leżąca na samym południu Polski. Tam, pod Baranią Górą, nad Sołą, grają, śpiewają, tańcują i ... kolędują. Warto tam pojechać samemu, aby posłuchać muzykantów, grajków i muzyków z Góralewa. |
Golec Fabryka 2000
|
Płyta zawiera 10 utworów, prawie 37 minut muzyki. Najciekawsze jest w niej to, że zrywa ze świąteczną tradycją odgrzewania wciąż tych samych ogólnie znanych klimatów w sosie świąteczno-świątecznym. Tym samym krążek ten dołącza do chlubnych wyjątków takich jak "Kolędy Pospieszalskich" czy "Wśród nocnej ciszy" Brodów. W ogóle jest to chyba bardzo cenna cecha muzykowania inspirowanego tradycją, że pozwala na odrodzenie starych bożonarodzeniowych piosenek, które inaczej skazane byłyby na zapomnienie. |
Obuh na licencji Fly Music 2000
|
Drugi album powstałej na gruzach "Atmana" grupy "Karpaty Magiczne" jest dla słuchaczy niemałym zaskoczeniem. Płyta "Księga Utopii", bo o niej mowa, w żaden sposób nie wpisuje się w utarte schematy czerpania ze źródeł. Trzon zespołu to Anna Nacher oraz Marek Styczyński. Choć nie lubią być postrzegani jako cząstka folkowej sceny, bez wątpienia wszyscy folkowcy powinni poznać ich twórczość. Tym bardziej, że na płycie można usłyszeć także zdeklarowanego folkie Andrew Nixona. |
Polskie Radio S.A. 2000 PRCD 231
|
Mimo że nagrany w styczniu, na płycie ukazuje się dopiero teraz. O czym mowa? O pierwszym, koncertowym albumie grupy "Drum Freaks", oczywiście. Ta kierowana i powołana do istnienia przez Milo Kurtisa formacja już od kilku lat pracuje na swój sukces, choć w obecnym składzie (Milo Kurtis, Janusz "Yanina" Iwański, Włodzimierz "Kinior" Kiniorski, Piotr Iwicki, David Saucedo-Valle, India Czajkowska, Anna Patynek, Karolina Poznakowska) działa od ponad roku. |
SilverTon 2000 STCD 02-00
|
Po sukcesie pierwszej płyty zespół braci Pieczarków postanowił iść za ciosem i po roku od debiutu wydał następną płytę, tym bardziej, że występ na folkowym koncercie w Sopocie poprzedzony teledyskiem "Moja miła" miał przypieczętować ten triumf. |