Artykuły autora: Agata Kusto

To niegłupio tromba

Płyta „Rozpoczął tedy fonograf zbieranie melodii podhalańskich…” zawiera nagrania Romana Zawilińskiego (1855-1932) z 1904 roku i Juliusza Zborowskiego (1888-1965) z lat 1913-1914, dokonane na Podhalu. Wydana została w 2015 roku przez Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem i Instytut Sztuki PAN.

Dziś liczy się kuchnia „prosto od człowieka” Rozmowa z Waldemarem Suliszem

O zapamiętanych z dzieciństwa smakach, ukochanych miejscach Lubelszczyzny, życiowych pasjach i przemyśleniach z Waldemarem Suliszem, dyrektorem artystycznym Europejskiego Festiwalu Smaku w Lublinie, rozmawiała Agata Kusto.
fot. tyt. Cz. Czapiński

Siadaj i słuchaj! Warszawa Wschodnia

Okoliczności powstawania płyty są tak zawiłe i barwne, że opowiadanie o nich stało się niemal równoważne z samymi nagraniami. Jedna z historii opowiada o zakochanej w rosyjskiej wsi Podserednieje amerykańskiej pieśniarce, Mary Reichert, inna – o inicjatywach etnomuzykolożki Wiery Nikitiny, która już w latach 80. XX wieku zaczęła dokumentować swoistości wokalne tej miejscowości. Dla pasjonatów muzyki tradycyjnej zespół Warszawa Wschodnia jest tym, czym Kapela ze Wsi Warszawa dla środowiska folkowego. To śpiewacy zajmujący się dokumentacją, rekonstrukcją i wykonywaniem repertuaru polskiego, ukraińskiego, rosyjskiego, często z zachowaniem kontekstu kulturowego. Dość wspomnieć, że czynią to od wielu już lat, m. in. w ramach działalności Międzynarodowej Letniej Szkoły Muzyki Tradycyjnej organizowanej przez Fundację „Muzyka Kresów”, ale tym razem zrodziło się coś zupełnie wyjątkowego. „Ławeczka” jest efektem wieloletniego projektu mającego na celu ukazanie zrekonstruowanych śpiewów, które w specyficznej formie zachowały się w jednej z wsi sąsiadujących z ukraińskim Polesiem.

Uwikłane inspiracje Recenzja płyty „Inspired by Lutosławski” wyd. For Tune 2014

U podstaw płyty „Inspired by Lutosławski” stoją liczne i złożone inspiracje. Sam Lutosławski inspirował się polską muzyką ludową. Wprawdzie nie czerpał bezpośrednio ze znacznie dostępniejszych (tuż po wojnie) „zasobów” autentycznych muzyków i śpiewaków ludowych niż ma to miejsce dzisiaj. Wykorzystywał zapisy etnograficzne a w przypadku „Tryptyku Śląskiego” (napisanego w latach realizmu socjalistycznego 1949-1955) była to antologia Jana Bystronia Pieśni ludowe z polskiego Śląska wydana wspólnie z Józefem Ligęzą i Stefanem M. Stoińskim jeszcze w międzywojniu.

Ja to zagram po swojemu

O wiejskiej muzyce, graniu w orkiestrach dętych i wielorakich doświadczeniach w nauczaniu gry na instrumentach, a także odkrywaniu muzyki polskiej przed Irlandczykami, z Przemysławem Łozowskim rozmawiała Agata Kusto.

Poszukiwanie wolności

II Konwencja Muzyki Polskiej

W dniach 12-14 maja tego roku, w gmachu Biblioteki Narodowej w Warszawie odbyła się II Konwencja Muzyki Polskiej. Organizatorem Konwencji był Instytut Muzyki i Tańca we współpracy ze Związkiem Kompozytorów Polskich, Polską Radą Muzyczną i Otwartym Forum Muzyki Polskiej. Spotkanie miało charakter ogólnopolski i skupiło przedstawicieli środowiska muzycznego na tematach związanych z różnymi dyscyplinami nauki oraz formami zarządzania polską kulturą muzyczną.

Etnofonie Kurpiowskie

łyta Etnofonie Kurpiowskie. Tribute to Szymanowski i Skierkowski jest projektem zrealizowanym w 2011 roku w ramach obchodów Roku księdza Władysława Skierkowskiego na Mazowszu. Można śmiało powiedzieć, że poruszono w tym celu wszelkie instytucje dysponujące najwartościowszymi materiałami dokumentującymi działalność dwóch wybitnych Polaków. W pieczołowicie sporządzonej i ujmującej szatą graficzną wkładce do płyty (czy to zasługa autorki projektu - Weroniki Grozdew?) znajdziemy odesłania do zbiorów Archiwum Kompozytorów Polskich BUW, Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce, Narodowego Archiwum Cyfrowego, Archiwum Polskiego Radia, Zbiorów Fonograficznych im. M. Sobieskiego Instytutu Sztuki PAN.

Pieśni ludowe z Lubelszczyzny we współczesnej twórczości kompozytorów polskich

"(...) jak wiele bogatego materjału dla twórczości kompozytorskiej może dostarczyć niejedna pieśń weselna, niejeden obrzęd, taniec lub kolenda, ile nastrojów bogatych i tematów najcenniejszych! (...) Trzeba więc zbierać się do tej delikatnej i niezwykle subtelnej materji z całą ostrożnością i odpowiedniem duchowem przygotowaniem i nastawieniem." (M. Kondracki, Paryż 1930)