Osiem kobiet z Kocudzy i ich piosenka z refrenem: „Kokokoko Euro Spoko/Piłka leci hen wysoko/wszyscy razem zaśpiewajmy/naszym doping dajmy” została wybrana oficjalnym polskim hymnem na Euro 2012. Jedni są za i z Jarzębiną śpiewają o tym, że „nasi dzielni chłopcy to biało-czerwoni”, „wygrać im się uda” i wtedy „ucieszy się Smuda”. Inni wręcz przeciwnie. Mówią, że polski hymn na Euro 2012 to „obciach”.
Osobowość wulkan. Energia, kolor i brzmienie. Od kilku lat zaskakuje swoją kreatywnością, zaraża otoczenie entuzjazmem. Zajmuje się wszechstronną edukacją, sztuką, ale nade wszystko jej życie to muzyka. Z Angelą Gaber rozmawia Monika Koziołek.
Chyba jeszcze nigdy dotąd portugalskiej muzyki nie chciała śpiewać zagraniczna artystka tak fantastyczna i tak wielka jak Anna Maria Jopek zachwycał się podczas wizyty w Polsce Camané, król fado.
Bułgarska poezja śpiewana nie jest w Polsce zbyt popularna, a przecież tamtejsi bardowie jak się w Bułgarii powszechnie nazywa wykonawców tego gatunku tworzą prężne środowisko, utrzymują kontakty z zagranicznymi artystami i odbiorcami, sami też spotykają się na licznych festiwalach i zlotach, z których najbardziej znane to „Bardfest” w Łoweczu, Sofijskie Wieczory Piosenki Autorskiej czy „Poetyckie struny” w Harmanli. Wyprowadzając swój rodowód od wykonawców tradycyjnej muzyki ludowej i folkloru miejskiego pierwszych dekad XX wieku, „poeci z gitarą” jak się ich również nazywa złapali oddech w latach '60, w znacznej mierze pod wpływem wykonawców radzieckich, takich jak Bułat Okudżawa czy Włodzimierz Wysocki, a wiatr w żagle chwycili dopiero po upadku komunizmu w 1989 r. Od tamtej pory poezja śpiewana w Bułgarii rozkwita, a kolejne imprezy pod jej szyldem wyrastają jak grzyby po deszczu.
O muzycznej pasji, zmaganiach nowoczesności i tradycji z Roksaną Vikaluk rozmawia Witt Wilczyński
W styczniu przybędzie do Polski znakomity pakistański qawwal Amjad Sabri. Syn legendarnego kantora Ghulama Farida Sabri, razem z towarzyszącym mu zespołem, "objawi się" dwukrotnie: w Warszawie i we Wrocławiu.
"Z kim nagrać płytę?"- po głowie krążyło jej pytanie. Nawiązało z nią kontakt kilku producentów, którzy dowiedzieli się, że zebrała pieniądze na nagranie płyty na portalu sellaband.com, ale żaden z nich nie potrafił oddać jej muzyki tak, jak ona sobie to wyobrażała. Była na spacerze, miała przy sobie discmana, kiedy pomyślała: "Posłucham tej albo tamtej płyty". Miała wziąć już tą pierwszą, ale sięgnęła po drugą. Szła przez las, słuchając Orkiestry Św. Mikołaja. "O to właśnie mi chodzi - połączyć moją muzykę z brzmieniem Orkiestry" - podjęła decyzję.
Gdyby przyjrzeć się bliżej, przynajmniej krajom europejskim, okazałoby się zapewne, że każdy kraj ma swojego Boba Dylana i to często niejednego. Niektórzy pojawili się wcześniej, inni później, ale o każdym można powiedzieć, że Dylan wywarł na niego spory wpływ. Wciąż pojawiają się zresztą nowi artyści, mający coś do powiedzenia, dla których gitara jest bronią wycelowaną w świat. Przebywając przez dłuższy czas w Szwecji trudno nie natrafić prędzej czy później na ślad człowieka, którego nazwisko zrosło się ze Sztokholmem, choć wcale nie brzmi po szwedzku. To Cornelis Vreeswijk (1937-1987), Holender, który dorastał w Sztokholmie i którego późniejsza twórczość była dwujęzyczna.
Zespół śpiewaczy "Jarzębina" z Kocudzy. Jak o nim opowiedzieć, żeby choć w połowie oddać jego fenomen? Nie wiem. Wiem za to, że czasem zdarzają nam się w życiu spotkania magiczne. I takie właśnie było moje spotkanie z "Jarzębiną".
Śpiew w drodze, we śnie, podczas odpoczynku, na granicy polsko-ukraińskiej W ostatnim przypadku po to, aby celnicy uwierzyli, że to prawdziwy zespół i przepuścili ich. Po słowach Pani w mundurze: "Ładnie!" - ukraińska grupa naukowo-artystyczna Bożyczi wyrusza w stronę Lublina.
„Praca nad RUTĽ była przeżyciem zgoła metafizycznym, rodzajem objawienia i transu. Nic tu nie było przypadkowe.” z Maćkiem Szajkowskim (aka Szaja Bisurman), pomysłodawcą projektu R.U.T.A., hersztem Kapeli ze Wsi Warszawa., o historii Polski, pogardzie człowieka dla człowieka, funtach i pracy nad płytą „GORE Pieśni buntu i niedoli XVI XX wieku” rozmawia Mateusz Dobrowolski.
Ukraiński zespół Perkałaba słynie z tego, że gra długo i bez przerwy. Zdarzyło się tak na festiwalu Szeszory od godziny 22. do 4. nad ranem. Perkałaba słynie również ze swojego huculskiego punk-rocka. Łączą tak dużo w swojej muzyce, że często sami nie potrafią wytłumaczyć co chcieliby nią wyrazić. Energia? Warto to samemu sprawdzić na koncercie iwano-frankowskich muzyków. Andrij Fedotow, wokalista zespołu, po koncercie w Lublinie opowiedział między innymi o tej niezwykłej energii, a także o wrażeniach z ostatniej trasy koncertowej w Austrii, Niemczech oraz Polsce.
Eluveitie to już w tej chwili ekstraklasa folk metalu. W krótkim czasie zespół podbił serca fanów łączeniem ciężkich brzmień z tradycyjną muzyką ludową. Pewnego październikowego, słonecznego popołudnia, na zapleczu krakowskiego klubu "Studio", udało mi się porozmawiać z lirniczką i wokalistką Eluveitie, przesympatyczną Anną Murphy.
Istnieje w języku włoskim termin "cantautore", będący połączeniem słów "cantare" - "śpiewać", i "autore" - "autor", oznaczający, jak można się łatwo domyślić, artystę wykonującego piosenki do własnych słów i własnej muzyki. Oczywiście jest to termin umowny, obejmujący przede wszystkim muzykę folkową czy zwłaszcza ten jej nurt, który w Polsce nazywamy poezją śpiewaną.
Czałga to lokalny bułgarski odpowiednik ex-jugosłowiańskiego turbofolku, rumuńskiego manele czy na swój sposób naszego rodzimego discopolo. Z wszystkich wymienionych stylów bodajże najbardziej związana z folkiem jako takim czałga to wybuchowy miks folkloru Bułgarii, licznych wpływów orientalnych (głównie tureckich i irańskich) oraz szeroko rozumianego folkloru miejskiego. Przez jednych uwielbiana, przez innych znienawidzona. Przez fachowców oceniana jako gatunek mocno podrzędny - co nie przeszkadza bić mu rekordy popularności.
10 października 2010 ukazała się "Ludovava" - debiutancki album warszawskiej kapeli MOSAIC. Z liderką zespołu, Jolantą Kossakowską, o muzyce dworsko-chłopskiej, dawnych kulturach, mistycyzmie i konfliktach rozmawia Mateusz Dobrowolski.
Jarmark Jagielloński, odbywający się w połowie sierpnia już od 4 lat, rozrósł się do ogromnej imprezy, której wszystkie atrakcje aż trudno ogarnąć. Wystarczy wymienić tylko liczne kramy, miasteczko rycerskie, działania związane z muzyką tradycyjną, zabawy dla dzieci, koncerty. Zawsze oczekiwaną gwiazdą, kojarzoną z tym wydarzeniem jest węgierska grupa Holloenek Hungarica.
W trakcie swojej działalności w Czechach Ukrainiec Taras Voloshchuk współpracował z licznymi muzykami i zespołami muzycznymi, m.in. z piosenkarką jazzową pochodzenia polsko-kubańskiego Yvonne Sanchez. Od kilku lat jest członkiem zespołu jazzowego Limbo. Od roku 2007 jest basistą znanego zespołu folk-rockowego Čechomor.
Dona Rosa zachwyciła polską publiczność swoimi wersjami fado i portugalskim folklorem. Trudno o bardziej autentyczne, szczere i bliskie oryginałom wykonania tych tradycyjnych pieśni.
Od ponad trzydziestu lat mieszkam w Chicago i zazwyczaj jestem utożsamiany z tamtejszym jazzem. Ale w domu mówię tylko po portugalsku, gotuję swój brazylijski ryż, fasolę i mięso i śpiewam muzykę brazylijską - mówi Paulinho Garcia w rozmowie z Gadkami.