Artykuły z działu: Prezentacje

Gucza to najsłynniejszy na świecie festiwal gry na trąbce. Ta niewielka miejscowość oddalona o 80 km od Belgradu, od 47 lat jest gospodarzem czterodniowej bałkańskiej imprezy. Z żalem trzeba stwierdzić że jest to wydarzenie niemal nieznane w Polsce. Być może ten stan zmieni się, gdy widzowie wybiorą się na film Dušana Milića pod tytułem "Gucza - pojedynek na trąbki".

Dwa niezależnie od siebie wydane krążki, stanowią efekt przeprowadzonych nie tak dawno temu badań terenowych nad folklorem muzycznym mniejszości romskich Węgier oraz Słowacji. Oba wydawnictwa dają stosunkowo rzadko spotykaną na rynku fonograficznym możliwość zetknięcia się z autentyczną muzyką cygańskich wsi.

Muzica lautareasca... Czyja jest to właściwie muzyka? Rumuńska czy romska? Cygańscy mistrzowie przekazując sobie z pokolenia na pokolenie rzemiosło muzyczne zabawiają rumuńską publiczność - dawniej na bojarskich dworach, dziś w kawiarenkach Bukaresztu oraz kilku innych miast południowej Rumunii. W muzyce romskich zawodowców ludowe tańce rumuńskie, stare miejskie pieśni popularne, silnie zorientalizowane melodie w stylu mahala, czy też liczne zapożyczenia od serbskich i bułgarskich sąsiadów, mimo dzielących je sporych różnic, posłusznie poddają się dyktatowi cygańskiego stylu interpretacyjnego. Dwie najbardziej rozpoznawalne w Rumunii cygańskie divy minionego stulecia, Romica Puceanu i Gabi Lunca, reprezentują miejski odłam tego gatunku, nieco inny, niż szeroko znane w kręgach world music produkcje Taraf de Haidouks. Mniej w nim wiejskiej surowizny, więcej elegancji, wyważenia, nostalgii. To piękna, subtelna i zazwyczaj bardzo smutna muzyka.

Projekt przede wszystkim muzyczny, który realizuje swoje eksperymentalne koncepcje od 2004 roku. Tworzą go w większości bielscy górale i góralki, muzykanci, miłośnicy i fascynaci rodzimego folkloru beskidzkiego. Ich tradycyjne góralskie melodie i śpiewy w połączeniu z przestrzenną elektroniką, za której sterami, gałkami, potencjometrami czuwa Dobry Gooral, dały początek nowemu, oryginalnemu brzmieniu, niespotykanemu dotychczas na scenach klubowych.

Koniec Całej Góry Barwinków. Oto rodzi się CGB!!! CGB (aż do 2007 roku Cała Góra Barwinków) działa w obecnym składzie od 2002 roku, choć korzenie grupy sięgają roku 1998. Należy do najważniejszych wykonawców rodzimej sceny ska/reggae. Muzyka grupy, to energetyczny mix ska, reggae i rocksteady z mocnymi wpływami punk rocka.

Mistyczne, szamańskie pieśni, śpiewane techniką jojk, przenoszą nas na mroźną północ Europy, na tereny należące do plemienia Sami - do Laponii. W tajemniczym, ukrytym dla nas świecie zrodziła się muzyka Mari Boine...

Debiutancka płyta warszawskiej supergrupy, złożonej z członków Kapeli Ze Wsi Warszawa i Yerba Mater oraz Rafała Kołacińskiego, znanego z Masala Soundsystem. Zespół w nowatorski sposób wykorzystuje żywioł, jaki tworzy połączenie elektroniki i żywych instrumentów ludowych (suki biłgorajskiej, bębnów, basów, czy skrzypiec).

Płyta zawiera 10 utworów, prawie 37 minut muzyki. Najciekawsze jest w niej to, że zrywa ze świąteczną tradycją odgrzewania wciąż tych samych ogólnie znanych klimatów w sosie świąteczno-świątecznym. Tym samym krążek ten dołącza do chlubnych wyjątków takich jak "Kolędy Pospieszalskich" czy "Wśród nocnej ciszy" Brodów. W ogóle jest to chyba bardzo cenna cecha muzykowania inspirowanego tradycją, że pozwala na odrodzenie starych bożonarodzeniowych piosenek, które inaczej skazane byłyby na zapomnienie.

Mimo że nagrany w styczniu, na płycie ukazuje się dopiero teraz. O czym mowa? O pierwszym, koncertowym albumie grupy "Drum Freaks", oczywiście. Ta kierowana i powołana do istnienia przez Milo Kurtisa formacja już od kilku lat pracuje na swój sukces, choć w obecnym składzie (Milo Kurtis, Janusz "Yanina" Iwański, Włodzimierz "Kinior" Kiniorski, Piotr Iwicki, David Saucedo-Valle, India Czajkowska, Anna Patynek, Karolina Poznakowska) działa od ponad roku.