Ania Kiełbusiewicz (1974-2003) - piosenkarka i malarka, solistka Orkiestry św. Mikołaja, założycielka i liderka zespołu Ania z Zielonego Wzgórza, znana z przepięknych interpretacji pieśni polskich i śląskich
Anię wspominają:
Kasię Szulc-Rozmysłowicz, autorkę książki "Kuchnia wegetariańska", która na początku maja ukazała się w księgarniach, poznałam jedenaście lat temu. Wcześniej widywałyśmy się w Jaworniku, na organizowanych przez "Orkiestrę św. Mikołaja" letnich warsztatach muzycznych. Jakoś samo wyszło, że pewnego dnia razem ze znajomymi znalazłam się w Cisnej, przed domem Rozmysłowiczów. Zapamiętałam lipcowy wieczór, zapach kwiatów, jeszcze mokry obraz z zieloną bieszczadzką łąką autorstwa Kasi, który natychmiast kupiłam, warzywa z kociołka jedzone na ganku i ciągnącą się chyba do drugiej w nocy rozmowę. Początek przyjaźni.
"Toć-ci jest owo złoto, które z owego siemienia, com ci je dał, wyróść miało. Len to był, ubogiego narodu bogactwo, com go z ziemi twojego królestwa dobyć chciał" - mówi mędrzec do króla w bajce Marii Konopnickiej "Jak to ze lnem było". Rzeczywiście, trudno nie docenić wartości lnu i jego różnorodnych zastosowań. Ziarno lnu od stuleci wykorzystywano jako lekarstwo, pożywienie, paszę, a także wytłaczano z niego olej jadalny, służący do wyrobu mydła, kitu i pokostu. Z włókna lnianego już w epoce kamiennej tkano różnego rodzaju płótno - pierwsze warsztaty tkackie istniały już w paleolicie.
Na pękniętej szybie malujesz obraz. To nic, że szkło trzasnęło tak nierówno, mówisz. Po jednej stronie, tej mniejszej, barwy ognia. Gonią się skłębione na sobie żółte i pomarańczowe chmury. Radość, krzyk, głośny śmiech i naiwność dziecka. Emocje nieobjęte niczym. Nie do ogarnięcia... Gotowość na każde szaleństwo. Jak śpiewać cygańską piosenkę o jednej zwrotce przed chatą w Jaworniku, to do utraty głosu. Jak wymazać się ciastkiem w cukierni Sarzyńskiego w Kazimierzu, to totalnie, bez zważania na snobistyczną klientelę. Biegać po parku do upadłego. Wejść na najwyższe drzewo i w największą kałużę. Krzyczeć w noc bez troski o śpiące blokowiska. Świat ma tyle różnych odmian. Ja myślę inaczej i wszyscy sąsiedzi obok inaczej.
Historia Kapeli Łem przywołuje mi zawsze na myśl pewną kasetę video z koncertu "Orkiestry p.w. św. Mikołaja". Koncert ten odbywał się na Placu Litewskim w ramach którychś "Dni Kultury Studenckiej - Kozienalia" i ważni byli nie tylko sami artyści (jak zwykle), ale również publiczność. Wśród zgromadzonego tłumu można było bowiem dostrzec wiele osób, które wtedy zupełnie jeszcze się nie znały, a dziś stanowią potężną część orkiestrowego środowiska. Ta magia z pewnością tkwi w muzyce: kto raz się nią zafascynował, temu trudno z nią się rozstać.
Najważniejszym rytuałem na każdej wyprawie jest celebrowanie posiłków. Oto kilka obowiązujących reguł:
Polesie... Kraina ta dość sentymentalnie kojarzy się w polskiej świadomości. Wycinek przedwojennych Kresów, ciągnący się w dorzeczu Prypeci, dziś należy do Białorusi i Ukrainy.
Do Jawornika trafić można z dwóch stron - od Rzepedzi, wchodząc w dolinę biegnącą wzdłuż potoku Jawornik i od Komańczy, idąc czerwonym szlakiem i skręcając w prawo tuż za punktem widokowym. Obie drogi prowadzą do pustej doliny, kończącej się ciemną krawędzią lasu. Gdzieniegdzie można dostrzec resztki zdziczałych sadów i pozostałości po piwnicach domostw, które kiedyś tam stały. Przy drodze stoją białe krzyże kapliczek - w nocy, oświetlone jasnym światłem księżyca, potrafią robić piorunujące wrażenie. W lesie znajduje się cmentarz i unicka kaplica; są to właściwie jedyne "żywe" pozostałości po wsi - tu bowiem przychodzą ludzie, aby czcić pamięć przodków i świata, który odszedł. Duch tego świata zdaje się unosić nad doliną.