Czas, kiedy trzeba było wybierać między trzema festiwalami folkowymi lub folklorystycznymi (co doprowadziło do upadku jednego z nich) minął wraz z odejściem lata. Wiem tylko o jednym ważnym wydarzeniu artystycznym w tej dziedzinie, które będzie miało miejsce przed końcem roku. Jest nim Festiwal Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe '96". Imprezę tą już od wielu lat organizuje Orkiestra p.w. św. Mikołaja.
Pragniemy, by "Mikołajki Folkowe" stały się miejscem prezentacji nie tylko znanych i uznanych wykonawców, lecz także miejscem promocji muzyków młodych i początkujących. Twórcy idei Festiwalu wierzą, że takie podejście przyczyni się do przywrócenia folklorowi należnego mu w kulturze miejsca, a także do zachowania wartości, które ze sobą niesie. Oto w skrócie program tegorocznego Festiwalu oraz garść inormacji o biorących w niej udział muzykach (szerzej o wszystkim w folderze festiwalowym):
Święty Mikołaju opowiedz jak tu było, Jakie pieśni śpiewano, gdzie się pasły konie..... Ten fragment "Ballady o św. Mikołaju", autorstwa bieszczadzkiego barda Andrzeja Wierzbickiego, stał się credo zespołu. Z tym utworem związana jest też nazwa grupy, nadana jej przez przyjaciół w początkach istnienia, którzy pewnie nie domyślali się wtedy, że będzie ona odzwierciedlać działania zespołu. Orkiestra pod wezwaniem świętego Mikołaja powstała w 1988 r. z inicjatywy grupy przyjaciół - turystów wędrujących po Bieszczadach i Beskidzie Niskim.
Publiczność wchodząca na koncert musiała na wstępie pokonać zwały siana leżące u wejścia do sali. Owa ściółka posłużyła następnie za nader wygodne siedzenia uczestnikom tejże imprezy. No i zaczęło się... ostro. Orkiestra zagrała pierwszy kawałek, który swym brzmieniem bardziej przypominał hard rock niż folk, z którym grupa się idenfikuje.
Historia Kapeli Łem przywołuje mi zawsze na myśl pewną kasetę video z koncertu "Orkiestry p.w. św. Mikołaja". Koncert ten odbywał się na Placu Litewskim w ramach którychś "Dni Kultury Studenckiej - Kozienalia" i ważni byli nie tylko sami artyści (jak zwykle), ale również publiczność. Wśród zgromadzonego tłumu można było bowiem dostrzec wiele osób, które wtedy zupełnie jeszcze się nie znały, a dziś stanowią potężną część orkiestrowego środowiska. Ta magia z pewnością tkwi w muzyce: kto raz się nią zafascynował, temu trudno z nią się rozstać.
Najważniejszym rytuałem na każdej wyprawie jest celebrowanie posiłków. Oto kilka obowiązujących reguł:
"Pluj" - radzi Pan Bóg. Zaczął diabeł pluć, a gdzie tylko plunie, tam wyrastają góry. Jedna wyższa od drugiej, dochodzą aż do samego nieba. Przebiłyby nawet niebo, gdyby ich Pan Bóg nie zaklął. Od tego czasu przestały góry rosnąć...
Polesie... Kraina ta dość sentymentalnie kojarzy się w polskiej świadomości. Wycinek przedwojennych Kresów, ciągnący się w dorzeczu Prypeci, dziś należy do Białorusi i Ukrainy.
Wołyń jest krainą, w której mieszkańcy na temat demonów wiedzą prawie wszystko, ale nie o wszystkim chcą mówić.
Porządne wiejskie zaręczyny trwały często do rana. Kiedy wreszcie wszystko się uciszało przychodził czas przygotowań do ślubu i wesela.
Korzystając z okazji, chciałem się podzielić kilkoma myślami. Bardzo cieszę się, że takie pisemko powstało. Potrzeba jego istnienia jest bowiem dla mnie aksjomatyczna