I Konwencja Muzyki Polskiej

Miesiąc maj należał bez wątpienia do kultury. Przedsmakiem był I Kongres Tańca, który odbył się po koniec kwietnia, następnie I Konwencja Muzyki Polskiej (oba wydarzenia organizowane przez nowo powstały Instytut Muzyki i Tańca, w skrócie IMiT) i Kongres Obywateli Kultury. 14 maja długoletnie starania, prace i apele zwieńczone zostały wydarzaniem, na które czekali wszyscy ludzie kultury, czyli podpisanie przez Rząd "Paktu dla Kultury" który w uproszczeniu oznacza zwiększenie środków finansowych przeznaczonych na kulturę.

Gadek nie zabrakło na wspomnianej I Konwencji Muzyki Polskiej, która odbywała się między 5 a 9 maja w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Konwencja zorganizowana przez Instytut Muzyki i Tańca, (IMiT to narodowa instytucja kultury, której podstawową misją jest działalność na rzecz rozwoju kultury muzycznej i tanecznej w Polsce) okazała się wydarzeniem bez precedensu, pierwszym tak szerokim przedsięwzięciem dotyczącym muzyki polskiej w wolnej, jeśli nie w powojennej Polsce. Głównym celem było zaprezentowanie "Raportu o stanie muzyki polskiej". Na konwencji pojawili się reprezentanci całego środowiska muzycznego od kompozytorów i wykonawców, przez muzykologów, krytyków muzycznych i nauczycieli. Omawiana była sytuacja w każdym rodzaju muzyki, od muzyki dawnej i klasycznej, przez jazz, muzykę ludową, aż po rozrywkową. Raport, choć nie wolny od błędów czy niedopatrzeń, okazał się pionierski, bo po ponad półrocznej, tytanicznej pracy autorów poszczególnych działów nareszcie możemy zobaczyć panoramę całej muzyki w Polsce. Część "Raportu o stanie muzyki polskiej" dotycząca zagadnień szczególnie interesujących środowisko folkowe, zatytułowana "Muzyka ludowa od tradycyjnej do folkowej" została napisana przez dobrze znaną czytelnikom Gadek etnomuzykolożkę, dziennikarkę radiowej Dwójki, założycielkę i wieloletnią szefową Radiowego Centrum Kultury Ludowej - Marię Baliszewską oraz - etnografa i animatora Remigiusza Mazura-Hanaja. Nie będę referować tutaj raportu, gdyż jest on w całości dostępny na stronach IMiT oraz Konwencji Muzyki. Warto natomiast skoncentrować się na dyskusji panelowej i jej podsumowaniu (które miało miejsce ostatniego dnia). Moderatorem panelu "Muzyka tradycyjna. Problemy" był muzyk i organizator Janusz Prusinowski (jeden z prekursorów odrodzenia wiejskiej tradycji muzycznej w Polsce). Poruszano następujące zagadnienia: obszary praktyki muzycznej i tanecznej, archiwa i prawa oraz nobilitacja i promocja. Niezwykle aktywny w dyskusjach był oddany bez reszty sprawom folku działacz i pasjonat - Karol Ejgenberg (również znany czytelnikom Gadek). Znamienne były słowa Remigiusza Mazura-Hanaja, który tłumacząc jak trudne było opracowanie takiego raportu, zwłaszcza jeśli chodzi o różnego rodzaju klasyfikacje, jako przykład podał sytuację, w której pytał muzyka ludowego jaką tworzy muzykę i jak by ją nazwał, a ten odpowiedział po dłuższym zastanowieniu no…muzykę. Miało to unaocznić osobom niezwiązanym z twórczością nieprofesjonalną, iż próba skonkretyzowania tej niepoznanej jak dotąd sfery muzyki jest zajęciem niezwykle żmudnym. Mówiono o braku edukacji w zakresie muzyki ludowej w szkołach muzycznych i akademiach. Trzeba jednak dodać, że powoli sytuacja ta będzie się zmieniać, a pierwszą jaskółką zapowiadającą "nadejście nowego" jest powstanie w krakowskiej Akademii Muzycznej specjalizacji w zakresie gry na fidelach kolanowych, którą prowadzi dr Maria Pomianowska (pisaliśmy o tym szerzej w ostatnim numerze). Poruszono również istotny problem zanikania tradycji obrzędowych. Uczestnicy zgodnie podkreślali nieocenioną rolę Programu II Polskiego Radia jako ostatniego i jedynego bastionu muzyki ludowej/folkowej w polskich mediach. Wyrażono również zadowolenie z istnienia Instytutu Muzyki i Tańca w takim kształcie, który łączy taniec i muzykę, co jest niezwykle ważne w przypadku muzyki i kultury ludowej. Organizatorzy i kierownictwo IMiT zaprezentowało również nowo uruchomione programy działające w ramach instytutu, m.in. "Szkoła mistrzów tradycji", program mający na celu upowszechnianie umiejętności tradycyjnej gry na instrumentach i śpiewu, bezpośredniego przekazu mistrz-uczeń oraz tworzenie podstaw do twórczości na bazie dobrze poznanej tradycji. Podczas podsumowania dyskusji panelowych środowisko folkowe zaprezentowało się jako wyjątkowo aktywna i zintegrowana grupa. Pozostaje tylko życzyć kontynuowania obranego kursu. Zatem do zobaczenia na następnej konwencji, prawdopodobnie za 3 lata.