Nowości płytowe

Łysa Góra

Siadaj, nie gadaj

Drugi, studyjny album zespołu. Heavyfolkowa formacja zabiera nas w podróż od Bałtyku aż po Bałkany, inspirując się kulturą ludową najciekawszych zakątków Europy. Tradycyjny, biały śpiew osadzony w brzmieniu metalowej sekcji rytmicznej z bogatym instrumentarium to barwna i czarująca mieszanka. Flet zastąpiły szalone skrzypce, słychać też saz i cymbały. Nagrania zrealizowano w JNS Studio, a folkowy kogut na okładce to fragment obrazu Adama Kołakowskiego.

 

White Garden

2010

Album ukazał się z okazji 25-lecia zespołu. Tytuł może być trochę mylący, albowiem na płycie nie znalazł się ani jeden utwór nagrany w 2010 roku. Na jedenaście instrumentalnych kompozycji sześć zostało zarejestrowanych parę miesięcy temu w składzie Katarzyna Libront (skrzypce), Agnieszka Świtoniak (gitara basowa), Anna Nawrocka (wokal, claviola), Adam Skrętny (gitara akustyczna), Karol Kruś (gitara akustyczna, cytry, fidola), a gościnnie zagrali: Iza Grunwald (flet prosty, akordeon), Jarosław Kaczorowski (instrumenty perkusyjne), Piotr Drążkiewicz (instrumenty klawiszowe). Pięć pozostałych to archiwalia z lat 1996 i 1998, a więc z czasów, gdy w Białym Ogrodzie grali jeszcze Ewa Pezacka i Grzegorz Tomaszewski. W oparciu o muzykę dawną i tradycyjną zespół tworzy własną wizję odwołującą się do emocji i wyobraźni słuchacza.

 

Karolina Skrzyńska

Palcem po wodzie

„Palcem po wodzie” jest drugim, studyjnym albumem Karoliny. Swoją treścią nawiązuje do żywiołu utożsamianego z energią kobiecą – z jednej strony ulotnego i subtelnego, z drugiej nieujarzmionego i o ogromnej sile. Muzyka artystki i zespołu przenosi słuchacza w przestrzenie odległe od pędzącej codzienności, gdzie natura i siła tego, co rdzenne, wciąż mają głos. Autorska muzyka Karoliny i jej zespołu jest nierozerwalnie związana z tradycyjną kulturą polską. W każdym dźwięku słychać jej silny związek ze słowiańskością, a zespół, złożony z wybitnych muzyków i chóru kobiet śpiewających białymi głosami, daje utworom siłę i wielobarwność muzyczną. To jednak nie jest typowy folk, tylko balansowanie na granicy tego, co rdzenne, i tego, co współczesne. Takie oryginalne podejście do muzyki wyróżnia zespół na polskiej scenie muzycznej i głęboko zapada w pamięć.

 

Siostry – Stanisława, Michalina, Janina i Stefania

Z domu Kida

Z końcem 2016 roku ukazało się nowe wydawnictwo Fundacji Ważka. Na płycie można usłyszeć dawny repertuar pieśni z Kresów i Bośni w wykonaniu wokalistek z Dolnego Śląska. Bohaterkami płyty są cztery siostry – Stanisława Latawiec (ur. 1926 r.), Michalina Mrozik (ur. 1932 r.), Janina Bieńko (ur. 1939 r.) i Stefania Gołąb (ur. 1942 r.), które przez wiele lat stanowiły trzon uznanego, nieistniejącego już dziś zespołu Przejęsławianki z miejscowości Przejęsław. Unikatowość i złożoność repertuaru jest odbiciem ich niezwykłych losów rodzinnych. Trzy pokolenia Kidów przewędrowały przez bardzo odległe od siebie tereny, z wielokulturowych muzycznych tradycji każdego z tych miejsc czerpiąc pieśni, styl śpiewania, a nawet język. Opuściwszy Wołyń, rodzina zamieszkała najpierw w północnej Bośni, potem w chorwackiej Slavonii, by wreszcie w 1946 roku wraz z resztą polskich reemigrantów z byłej Jugosławii znaleźć się na Dolnym Śląsku.

 

Maniucha i Ksawery

Oj borom, borom

„Oj borom, borom” to próba stworzenia przez Maniuchę Bikont i Ksawerego Wójcińskiego wielopłaszczyznowej opowieści na bazie archaicznych pieśni zachodniego Polesia. Punktem wyjścia są wiosenne, weselne i miłosne pieśni ze wsi Kurczyca pod Nowogrodem Wołyńskim, zasłyszane opowieści, bajki zapisane w tych okolicach przez Oskara Kolberga. Technika śpiewu, ładunek emocjonalny zawarty w samym materiale muzycznym, ale też pamięć sytuacji, ludzi, przyrody, opowieści towarzyszących pieśniom są pretekstem do wspólnego muzykowania. Opowieść snują wspólnie głos i kontrabas - jako równorzędni jej narratorzy. Kontrabas nie tylko towarzyszy, ale też samodzielnie opowiada, wchodzi w dialog z pieśniami i opowieściami. Głos i instrument stają się równoważnymi uczestnikami muzycznej sytuacji, ich role się przenikają, równoważą, wymieniają. W toku poszukiwań okazuje się, że muzyka wiejska i improwizowana to bliskie sobie języki czy wręcz lokalne odmiany jednego języka.

 

D.R.A.G.

Oberek

D.R.A.G. to zespół nietuzinkowy – z pozoru jazzowy kwartet jakich wiele, ale już po kilku dźwiękach okazuje się, że grupa przemyca w swojej muzyce także inne inspiracje. Skrzypaczka i liderka formacji, Dominika Rusinowska ze swoją pełną liryzmu, momentami rzewną, momentami zaś ognistą grą śmiało zapędza się w rejony zarezerwowane zazwyczaj dla muzyków ludowych. Koncerty naturalnie najlepiej oddają charakter tego rodzaju grania, toteż dźwięki zawarte na debiutanckiej, wydanej nakładem wytwórni Audio Cave, płycie „Oberek” zostały zarejestrowane podczas występu zespołu w Studiu M w Radiu Opole. Album ukazuje grupę w znakomitej formie, a połączenie jazzowego feelingu z ludową wrażliwością niesie ze sobą mnóstwo pozytywnych emocji i wrażeń. Pozycja obowiązkowa dla miłośników jazzu, folkloru i międzygatunkowych poszukiwań. Skład zespołu: Dominika Rusinowska – skrzypce, Mateusz Gawęda – fortepian, Jakub Mielcarek – kontrabas, Józef Rusinowski – perkusja.