Maciek

Trudno powiedzieć, co było początkiem tej piosenki. Należy ona do tych, które powstają jak skały metamorficzne. Najpierw osadza się wiele warstw, a potem wszystkie ulegają przeobrażeniom pod wpływem wysokiego ciśnienia i temperatury panujących na próbach. Niewątpliwie katalizatorem „Maćka” była lutnicza gitara, bo tak się złożyło, że gitarzysta jeszcze nigdy nie miał w ręku instrumentu strojącego na XXII progu, więc na każdej próbie rypał w zachwycie na dole i górze gryfu akord E, który – jak wiadomo – na gitarze brzmi najlepiej. Ale to nie wszystko: 1) parlando to próba naśladowania słynnego wodzireja śpiewaków pogrzebowych z Grodziska Dolnego nagranych w 1982 roku w Kazimierzu, a opublikowanych na CD „Rzeszowskie Pogórze” w serii Muzyka Źródeł Polskiego Radia; 2) główna melodia to karpacki klasyk „Kalino, malino”, oczywiście przekształcony metamorficznie; 3) „lamenty” pochodzą z absolutnie niezwykłej, śpiewanej wersji oberka „Bąk” w wykonaniu Katarzyny Murawskiej z Kostrzynia w Radomskiem (nr 1 na CD „Mazurki do wynajęcia”, zebrane przez Andrzeja Bieńkowskiego); 4) temat jest jednym z najpopularniejszych polskich motywów ludowych. W dziele „Lubelskie” nazywa się on „Zgon pijaka”, a piosenki o Maćku zajmują cały rozdział. Wykorzystaliśmy dwa motywy stamtąd (t. 3, s. 165 i s. 166), a pozostałe z Kolberga (oczywiście, prawie każdy numer to inna wioska): t. 46, „Kaliskie i Sieradzkie”: nr 493, 494, 495, 496, 498; t. 25, „Mazowsze”: nr 254; t. 21, „Radomskie”: nr 145, 146; t. 48, „Tarnowskie i Rzeszowskie”: nr 126; t. 2, „Sandomierskie”: nr 198; t. 6, „Krakowskie”: nr 364a, 364b, 364c; t. 16, „Lubelskie”: nr 493; t. 26, „Mazowsze”: nr 409. I tak ziarnko do ziarnka, pozostając w klimacie karnawałowej stypy, powstała ta piosenka.