Muzyka Karaimów jest bardzo ważną częścią wielowiekowej świeckiej kultury najmniejszej mniejszości w Polsce. W poszukiwaniu źródeł i świadectw praktyki muzycznej wśród społeczności karaimskiej trzeba sięgnąć do historii Krymu, Wielkiego Księstwa Litewskiego, Wileńszczyzny oraz Polski XIX i XX w. Dziś pieśni pozostają w ulotnej pamięci najstarszych Karaimów zamieszkałych w rozproszeniu oraz w nielicznych świadectwach materialnych – archiwalnych nagraniach zachowanych w karaimskich kolekcjach prywatnych.
„Najmniejsza mniejszość” mówi się o Karaimach, bo rzeczywiście ich liczba w Polsce może sięgać najwyżej 200 osób. W zupełnej zgodzie i integracji prowadzą obok codzienne współczesne życie, nie zapominając o swoich korzeniach czy to kulturowych, czy religijnych. Ze względu na kosmopolityczny charakter społeczności karaimskiej w odkrywaniu ich tożsamości, historii i – w końcu – kultury niezbędna jest mapa. Warszawa, Łuck, Troki, Halicz, Wilno, Kijów czy miasta Krymu – pieśni tak, jak twórcy czy późniejsi wykonawcy, wiążą się z miejscami, których historię współtworzyła karaimska mniejszość. Wszystkie znajdą się na Karaimskiej mapie muzycznej.
Muzyka Karaimów czerpie inspiracje z litewskich i krymskich tradycji muzycznych, słychać też wpływy ukraińskie, rosyjskie czy polskie. Karolina Cicha jest już specjalistką w odkrywaniu dźwiękowego i tekstowego bogactwa kultur mniejszości. To też ona przywraca ducha tych pieśni, w twórczy sposób integruje karaimską, orientalną tradycję ludową ze swoją współczesną wrażliwością.
Projekt powstał dzięki inicjatywie i zaangażowaniu Związku Karaimów Polskich.