Choć od tego wydarzenia minęło już kilka miesięcy, to nie można o nim nie wspomnieć gdyż odgrywa ono dużą rolę w kształtowaniu naszego spojrzenia na kulturę ludową. II Międzynarodowy Festiwal Fundacji Muzyka Kresów trwał w Lublinie w dniach 27-28 października zeszłego roku. Polskę reprezentował kurpiowski Zespół Śpiewaczy ze wsi Bandysie, który zachował archaiczny sposób śpiewania i bogaty repertuar. Największy entuzjazm widowni wzbudziły pieśni z rytmicznym przytrampywaniem (rodzajem przytupywania). Drugą grupą były panie z Rudzienka, wsi położonej zaledwie 40 kilometrów od Warszawy, które w zalewie industrialnej cywilizacji chcą zachować okruchy dawnej tradycji. Na festiwalu wystąpił Zespół Śpiewaczy z Ańczyc z Białorusi. Nie wypadł on najlepiej, czy to za sprawą prowadzącej koncert w manierze socrealistycznej młodej instruktorki, czy też tremy i wieku śpiewaczek, trzeba jednak podkreślić bardzo ciekawy repertuar pieśni obrzędowych. Z Ukrainy przyjechały śpiewaczki z Riczycy wsi znajdującej się obrębie „zony” skażonej przez elektrownię w Czarnobylu. Pomimo, że od kilku lat mieszkają pod Kijowem nadal kultywują stare, poleskie tradycje, wykonując archaiczne i rzadkie już dziś pieśni obrzędowe: szczodrówki, wiosnianki, pieśni rusałkowe i weselne. Klasą samą dla siebie, jak zwykle, była grupa litewska „Ramočia”, która zaangażowaniem i sposobem przekazu przypomina węgierskie kapele domów tańca. Zaprezentowali starsze i nowsze, męskie i żeńskie pieśni oraz tańce żmudzkie. Poprowadzili także kończącą festiwal zabawę. To kameralne spotkanie jakim jest festiwal „Najstarsze Pieśni Europy” zaaranżowane w czarnym, ascetycznym wnętrzu Centrum Kultury w Lublinie, skłania do głębszego przeżywania i poznania, choćby w niewielkim stopniu, kultury ludowej.
Choć od tego wydarzenia minęło już kilka miesięcy, to nie można o nim nie wspomnieć gdyż odgrywa ono dużą rolę w kształtowaniu naszego spojrzenia na kulturę ludową. II Międzynarodowy Festiwal Fundacji Muzyka Kresów trwał w Lublinie w dniach 27-28 października zeszłego roku.