taniec

O początkach warszawskich balfolków Anna Abramowicz

168 (5 2023) Autor: Anna Abramowicz, Autor: Joanna Zarzecka Dział: Rozmowa

Anna Abramowicz to instruktorka i popularyzatorka tańców francuskich w Polsce, instruktorka zawodowa tańców Europy. Dzięki niej wielu uczniów mogło poznać tańce, takie jak: bourrée, chappeloise, rondeau, an dro, mazurka, cercle circassien, scottish, mardi gras czy kost ar c’hoat, a teraz poznają jeszcze zorbę, tarantellę, dżanguricę, kopaninę, czereśniczki i wiele, wiele innych. Anna Abramowicz w rozmowie z Joanną Zarzecką opowiedziała o początkach francuskich tańców w Polsce, o tym, dlaczego chappeloise nazywamy belgijką, a także o wielu wspaniałych wydarzeniach, w których rolę główną odgrywały taniec i muzyka.

Podróż przez Karpaty Samorodny – warsztaty węgierskie

167 (4 2023) Autor: Joanna Zarzecka Dział: Wykonawcy

Właściwie na podstawie tego, co chcę opisać, powinno się zrobić film. Od kilku miesięcy noszę w sobie te dźwięki i atmosferę. Nie umiem tej relacji przelać na papier, zatem to, co niżej, będzie zaledwie skrawkiem należnego przekazu. W październiku 2022 roku Mateusz Etynkowski – małopolski reemigrant z Kanady zafascynowany kulturą góralską, ale i węgierską zorganizował warsztaty muzyczne w Murzasichlu poświęcone węgierskiemu Jobbágytelke w Siedmiogrodzie.

fot. J. Zarzecka

Taniec hucułka w interpretacjach skrzypków trzech pokoleń (2) Muzyka huculska

158-159 (1-2 2022) Autor: Jarema Pawliw Dział: Z teorii To jest pełna wersja artykułu!

Pierwszą część artykułu („Pismo Folkowe” 2021, nr 157) poświęcono rozważaniom na temat estetyczno-stylistycznej interpretacji hucułki przez skrzypków starszego pokolenia w tradycji kosmacko-brusturskiej (pierwsza połowa trzecia ćwierć XX wieku), a także identyfikacji czynników zewnętrznych i wewnętrznych, które skłoniły ich do przemyślenia idiomów dotyczących tempa i stylistyki. Druga część jest poświęcona wykonawstwu tego tańca przez czołowych skrzypków średniej (połowa XX początek XXI wieku) i młodszej (od ostatniej ćwierci XX wieku) generacji. Celem jest zidentyfikowanie jego nowych cech artystycznych i ustalenie, czy uległ on ewolucji lub deformacji.

Taniec hucułka w interpretacjach skrzypków trzech pokoleń (1) Muzyka huculska

157 (6 2021) Autor: Jarema Pawliw Dział: Z teorii To jest pełna wersja artykułu!

Tradycyjna ukraińska muzyka instrumentalna najlepiej zachowana jest w etnokulturowym regionie Huculszczyzny położonym w paśmie górskim Karpat Wschodnich. Opiera się ona na pokoleniowym przekazie tradycji, a obowiązkowym elementem obrzędu weselnego jest taniec hucułka. Pierwsza część artykułu poświęcona została nakreśleniu przemian w postrzeganiu hucułki jako gatunku muzycznego, które następowały w okresie od pierwszej połowy XX do pierwszej ćwierci XXI wieku.

Mazur, mazurek, mazureczek

157 (6 2021) Autor: Maria Baliszewska Dział: Felieton To jest pełna wersja artykułu!

Przełom lat 2021/2022 w muzyce tradycyjnej to rozmaitość imprez tanecznych, mimo pandemii. Jesienią powstała nowa formacja taneczna TransFORMACJA. Nie tak bardzo nowa, bo jej organizatorem i muzykiem jest Piotr Zgorzelski, basista, przedtem twórca wspaniałego zespołu Zawierucha, zwycięzcy Nowej Tradycji A.D. 2021. Grupa istnieje nadal, ale tylko jako trio z fenomenalnymi skrzypkami Marcinem Drabikiem i Kacprem Maliszem, którzy słyną z wspaniałych mazurków odziedziczonych po starych muzykantach Polski Centralnej.

Tańce w kręgu Csángó, wzmacniająca siła prawdy i wspólnoty Festiwal kultury Csángó

150 (5 2020) Autor: Gergely Sámsondi Kiss Dział: Festiwale To jest pełna wersja artykułu!

Jest wiele osób, które zaczynają tak jak ja. Przypadkiem trafiają na potańcówkę z muzyką ludową – w Siedmiogrodzie organizowano je jeszcze trzydzieści lat temu – uczą się tańczyć, zaczynają chodzić do domów tańca, wcześniej czy później sięgają po instrument, a wreszcie, wykorzystując doświadczenie własne i innych, zaczynają pisać…

Fot. M. Piątkowski: Szépszerével, taniec w kręgu

Chodowiackie zamiłowanie do folkloru Zespół Pieśni i Tańca „Chodowiacy”

143 (4 2019) Autor: Natalia Dymecka Dział: Z tradycji To jest pełna wersja artykułu!

Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej im. Alicji Siwkiewicz znany jest z kultywowania folkloru Podlasia, innych regionów Polski i zagranicy. Chodowiacy reprezentują Siedlce na różnych festiwalach i konkursach, z wielką przyjemnością uświetniają swoimi występami ważne święta w mieście oraz okolicznych miejscowościach. Siedzibę mają w Siedlcach, gdzie również odbywają się próby. Obecnie zespół składa się z trzech grup: młodszej, podstawowej oraz reprezentacyjnej.

Fot. z archiwum Centrum Kultury i Sportu w Siedlcach: Chodowiacy podczas uroczystości dożynkowych

Nowości książkowe

140-141 (1 2019) Dział: Nowości książkowe To jest pełna wersja artykułu!

Folklor Rzeszowiaków – obraz przemian. Według badań terenowych 2014–2016, Katarzyna Barańska, Jolanta Dragan (red.); Tomasz Nowak, Polski, polonez, chodzony; Bartosz Gałązka, Kolędy Podkarpacia. Pogranicze polsko-ruskie II: Od Przeworska

S.I.E. budzi ogień

138 (5 2018) Autor: Nina Orczyk Dział: Relacje To jest pełna wersja artykułu!

A gdyby tak współcześni tancerze mogli pokazywać się nie tylko na turniejach – kojarzących się ze sztywnymi regułami i ocenami, z napięciem i rywalizacją? Gdyby mogli poruszać się przede wszystkim w zgodzie z własnym temperamentem, z tym, co czują tu i teraz? Zbieranie takich doświadczeń jest możliwe. Muzycy ze Studium Instrumentów Etnicznych akompaniują, tworząc muzykę na żywo na warsztatach otwartych dla młodych tancerzy. S.I.E. współpracuje ze szkołą tańca Sukces z Jaworzna oraz warszawską Dancers United Przemysława Łowickiego.

Macha graj, panie wesoły! Tradycyjne muzykowanie na Lubelszczyźnie. Szkic etnomuzykologiczny

137 (4 2018) Autor: Agata Kusto Dział: Z teorii To jest pełna wersja artykułu!

Muzykowanie na Lubelszczyźnie znacznie rzadziej opisywane jest w literaturze niż śpiew, który dla obszarów Polski Wschodniej stanowi zasadniczą dominantę wykonawczą. Samo zjawisko „muzykowania”, a więc podejmowania czynności gry na instrumencie może być rozpatrywane z co najmniej kilku perspektyw badawczych.

Fot. tyt.: J. Magierski. Ze zbiorów Pracowni „Archiwum Etnolingwistyczne” UMCS: Antoni Bednarz na kazimierskim festiwalu w roku 1976

Niedziele z kawą i poleczką

136 (3 2018) Autor: Agata Berger Dział: Relacje To jest pełna wersja artykułu!

„Widzimy się w ostatnią niedzielę miesiąca” – to zdanie weszło w krew wielu uczestnikom warsztatów muzyczno-tanecznych pn. „Niedzielne spotkania z kawą i poleczką”, organizowanych w ramach cyklu Muzeum Miejskiego w Tychach „Kultowe osiedle A” oraz programu Rewitalizacji dla miasta Tychy. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca w Szkole Podstawowej nr 3 im. Jana Kochanowskiego na tyskim osiedlu A można posłuchać i zatańczyć – a wszystko przy dźwiękach instrumentów Kapeli Fedaków, która jest gospodarzem warsztatów, oraz zapraszanych przez nią gości specjalnych.

Fot. M. Janusiński

Rozprawa z kanonem Taniec narodowy

130 (3 2017) Autor: Weronika Grozdew-Kołacińska Dział: Recenzja To jest pełna wersja artykułu!

Co sprawiło, że do kanonu o charakterze narodowym weszły te a nie inne tańce, jak np.: kozak, polka, walc, kontredans czy sztajer? Jaka była ich recepcja na przestrzeni wieków? Czy paradygmat polskości wywiedziony został z dawnej kultury ludowej, jak zwykło się powszechnie twierdzić? To jedne z najistotniejszych pytań, na które odpowiedź znajdziemy w dziele Tomasza Nowaka pt. Taniec narodowy w polskim kanonie kultury. Źródła, geneza, przemiany (Warszawa: Instytut Muzykologii UW 2016). Praca jest rezultatem wieloletnich badań muzykologicznych i choreologicznych. Swoje rozważania snuje autor na podstawie nie tylko wiedzy teoretycznej, opartej na bogato przytaczanej literaturze (w tym literaturze pięknej i poezji), ale także własnej praktyki tanecznej, owego „myślenia cielesnego” (Jan Ritsema), które w pisaniu o tańcu wydaje się dziś niezbędne, bo przekonujące.

Każdego można nauczyć tańczyć

112 (czerwiec 2014) Autor: Joanna Zarzecka, Autor: Piotr Zgorzelski Dział: Rozmowa To jest pełna wersja artykułu!

Basista i tancerz w kapeli Janusz Prusinowski Trio, od blisko 20 lat uczący polskich tańców tradycyjnych w ramach autorskiego programu uwzględniającego współczesne predyspozycje i umiejętności pokolenia pozbawionego żywego kontaktu z muzyką ludową. Współzałożyciel stowarzyszenia „Dom Tańca” i jego kilkuletni prezes. Autor, inicjator oraz organizator cyklicznych projektów edukacyjno-kulturalnych związanych z muzyką i tańcem tradycyjnym (Dechy, Rzuć blagę i chodź potańczyć na Pragę, Tabor Domu Tańca, Korzenie). Jako aktor i choreograf współpracował przez wiele lat z teatrem Darka Kunowskiego „Scena Lubelska 30/32”, a także z Teatrem Narodowym w Warszawie („Umowa czyli łajdak ukarany”) oraz Teatrem Polskim („Noc”). Pięciokrotny stypendysta MKiDN w dziedzinie tańca i animacji. Z Piotrem Zgorzelskim, tuż po warsztatach tańców polskich dla grupy zaawansowanej podczas festiwalu Wszystkie Mazurki Świata, rozmawiała Joanna Zarzecka.