Weselna piosenka zastilna z Huculszczyzny, czyli śpiewana za stołem przy ubieraniu derewcia - weselnego drzewka (rózgi weselnej) niesionego potem na przedzie weselnego orszaku.
Metrum 2/4. Przygrywka: cały czas akord h mol. 2 głosy, bardzo dobra piosenka na dostrajanie się.
Przygrywka
A h
Sosnoweńkie dereweczko de rosło
A h
Ałej u tim łuzi, łuzi rosło uno.
Ałej u tim łuzi, łuzi rubane
Taj na bystrym Czeremoszi tułene.
Taj na biłomu kameni tesane
Taj na stoli Ołenoczci uberane.
Przygrywka
Oj, wid spodu do werszeczka jełyczka
A na samym boj-werszeczku kwietyczka.
Oj, zza hiria misieczeńku zza hiria
Oj, czas tobi mołodeńka zza stillia.
Przygrywka
na biłomu kameni tesane - na białym kamieniu ciosane
na stoli Ołenoczci - na stole Olenki
jełyczka - jodelka, iglaste gałęzie
kwietyczka - kwiatek (przystrojenie)
zza hiria misieczeńku - zza chmury miesiączku (księżycu)
Muzycy, instrumenty, aranż
Bogdan Bracha - skrzypce, klarnety basowe, skoduczaje
Stefan Darda - cymbały
Urszula Kalita - sopiłka, klarnety basowe
Magdalena Szakiewicz - bęben basowy
Bożena Szpryngiel (Sosnowska) - basy podhalańskie (czyli wiolonczela z 3 strunami G-D-A)
Marcin Skrzypek - dutar (tar)
dziewczyny i Bogdan - śpiew
Stefan lub Bogdan - lira korbowa, gitara
Aranżacja tego utworu wypływa z subiektywnych wyobrażeń nie związanych ściśle z ludowym kontekstem pieśni. Wyobrażenia te biorą się ze słów częściowo tylko rozumianych, a w drugiej części dziwnych i tajemniczych, brzmiących surowo i pierwotnie jak krajobraz, który opisują, opowiadając, skąd wzięło się w domu tytułowe weselne drzewko. Można to porównać do atmosfery w filmie "Cienie zapomnianych przodków", w którym wątkowi realistycznemu towarzyszy napięcie związane z wątkiem fantastyczny, Słowa piosenki kończą się pięknym porównaniem, w którym wychodzący zza chmury ksieżyc przypomina, że i pannie młodej czas wyjść zza stołu; iść do ślubu.
Klarnety basowe - rury z rdestu i PCV z klarnetowymi stroikami. Skoduczaje - jakby pojedyncze rurki z fletni Pana. Na nagraniu były to łodygi rdestu pozbawione przegród z wyjątkiem ostatniej i nacięte pod kątem z jednej strony, aby łatwo było dmuchnać w krawędź tak, aby uzyskać dźwięk. Jest to ludowy instrument litewski, na którym gra się sutartiny. - więcej i próbka na Wikipedii, na stronie skudučiai i poniżej na filmie:
Fragment "Sosnoweńkiego dereweczka" z filmu "Cienie zapomnianych przodków" (aż do 51 minuty):