Znad Narwi, jeden z najstarszych ludowych tekstów. Piosenka ta nie dotrwała do naszych czasów w takiej formie, lecz została zrekonstruowana z kilku fragmentów melodycznych i tekstowych. Teraz sobótek nikt już nie urządza, ale kto wie, gdyby ta tradycja nieprzerwanie trwała do dziś, być może śpiewanie tych starodawnych pieśni, wyglądałoby właśnie tak. . ("Czas do domu"). Najciekawsze w tej piosence jest to, że w sumie nie wiadomo, o co w niej naprawdę chodzi. Refren "koło Jana" nie pozostawiają wątpliwości, ale już przy słowach "nocel mała, kopiel moja" traci się jakby ostrość widzenia. Jeszcze w pierwszych zwrotkach dziewczęta palą ognisko, jak to na sobótce, ale chwilę później wciągani jesteśmy w tajemniczą historię o bożym drzewie, kolebeczce, braciszkach i "pannie Hannie". Wygląda to nie tyle na opis jakiejś rzeczywistej sytuacji, ale stanu umysłu płynnie zapadającego w drzemkę, kiedy to do zdarzeń realnych dołączać się zaczynają senne majaki niosące najwyraźniej jakąś tajemnicę... Jej sens umyka jednak wraz z ocknięciem się. Senna logika, jakby zastygła na jawie w dziwną fabułę pełną symbolicznych postaci, to częsta cecha ludowych piosenek.
Koło Jana, koło Jana -
Koło Jana, koło Jana -
Koło Jana, koło Jana -
Koło Jana, koło Jana
Tam dziewczęta się schodziły
Sobie ogień nałożyły,
Tam ich północ ciemna naszła.
Nocel mała, kopiel moja
Tam dziewczęta się schodziły
Sobie ogień nałożyły,
Tam ich północ ciemna naszła...
...Koło Jana, koło Jana,
Tam dziewczęta się schodziły,
Sobie ogień nałożyły,
Tam ich północ ciemna naszła.
Tam na górze ogień gore,
Na tej górze dwoje drzewa.
Jedno drzewo, boże drzewo,
Na tym drzewie kolebeczka.
W tej kolebce panna Hanna,
Kołychali, dwa braciszki.
Kołychali, rozbombali,
Rozbombali - wyrzucili.
Padła Hanna licem w ziemię,
Licem w ziemię, sercem w krzemię.
I zapyta się braciszek,
Czy nie zdrowiej, czy nie lepiej.
Ona mówi: "Mój braciszku,
Główka boli, serce mdleje,
A jak umrę, moi bracia,
Pochowajcie w ogródeczku
I nasiejcie trzy ziółeczek,
A jak się zjadą panowie
Będą tę ziemię łamali,
Będą też mnie wspominali:
Tutaj leży panna Hanna,
Panna Hanna, siostra nasza." -
Nocel mała, kopiel moja
Nocel mała, kopiel moja, Nocel mała, kopiel moja
Nocel mała, kopiel moja Nocel mała, kopiel moja ...
Muzycy i instrumenty
Anna Kiełbusiewicz - śpiew
Bogdan Bracha - śpiew
Agnieszka Kołczewska - bęben basowy
Anna Bielak - skrzypce
Marcin Skrzypek - mandolina
Robert Brzozowski - kontrabas
Piotr Majczyna - mandola