Paw

« Wróć do strony głównej Śpiewnika

Z Zarudzia, k/Zamościa. Jak powstawały pieśni ludowe? Niektóre improwizowano (np. przyśpiewki), inne komponowano, by upamiętnić jakieś prawdziwe wydarzenia. Są też i takie, które przypominają rzeczne kamienie - stare, okrągłe, wyszlifowane przez niezliczone wykonania do gładkich symboli. Ich wątki snują się jak sny, czasem nielogicznie, dziwnie. Jak w tej balladzie. Paw jest ludowym symbolem macierzyństwa, nieśmiertelności i bogactwa, więc piosenka ta jest niewątpliwie ludowym erotykiem. Współcześnie jednak paw bywa również kojarzony z pychą, nieszczęściem i śmiercią. Te konotacje mogą jej nadać nieoczekiwany, niepokojący wymiar. Tak ewoluują znaczenia symboli a z nimi zakorzeniony w nas sens ludowych ballad. Pojawiają się pytania o konieczność docierania do ich pierwotnych sensów, a z drugiej strony o potrzebę życia ludowych piosenek w nowych kontekstach.

Metrum 2/4. Tak naprawdę można tę piosenkę zagrać tylko na e-mol i D-dur, ale D-dur zostało rozwinięte w h-mol i H7-dur wzbogacone o puste struny basowe A i E (palec wskazujący na pierwszych 4 strunach ma IV progu i dodany dźwięk A). Można też tę piosenkę zagrać prostym biciem "um-pa-um-pa".

Przygrywka na zwrotce

e                    
Tam pod borem
D           h
Zieleni się trawa
e           D
Tam dziewczyna
h        H7
Napasała pawa
e           D
Tam dziewczyna
h   H7   e
Napasała pawa

Pasła, pasła
I do domu gnała
[I pawkowi
Tęskliwie śpiewała.] 2x

Trąciła go
W skrzydełko niechcący
[Paw poleciał
Do domu skrzeczący.] 2x

Ona za nim
Aż się zeznoiła
[Szuka wody
By się ochłodziła.] 2x

Wyszedł z dwora
Prześliczny młodzieniec
[To nie tędy
Do wody gościniec.] 2x

Nie szukaj mi
Gościńca bitego
[Pilnuj sobie
Konia woronego.] 2x

A jak przyjdzie
Słońce i pogoda
[Przyjdziesz Jasiu
Do mego ogroda.] 2x

Napachasz się
Ziela zielonego
[Napatrzysz się
Liczka rumianego.] 2x

Przygrywka na zwrotce
Powtórka chóralna trzech pierwszych zwrotek.

Muzycy, instumenty

Marcin Skrzypek - śpiew solo, gitara
Ania Kiełbusiewicz - śpiew drugi głos
Bogdan Bracha - skrzypce
Sylwia Bereza - wiolonczela
Urszula Kalita - sopiłka
Grzegorz Lesiak - durat
Agnieszka Kołczewska - bęben basowy, instrumenty perkusyjne
wszyscy - chórek

Źródło

Tam pod borem zieleni się trawa, Zarudzie 27.09.1987, Eleonora Bykowa 1924 Wielącza, w: Piesni domowe i polce śpiewanki, zebrała i opracowała Marta Burzowska, wyd. Muzeum Zamojskie, Zamość 1990. Ostatnie 4 zwrotki sprowadzają ukazany we wczesniejszych zwrotkach symboliczny obraz do zbyt prozaicznego poziomu. Intertekstualne interpretowanie symboli przez wyedukowanych badaczy nasuwają pytanie, czym one tak naprawdę są lub były od strony niewyedukowanych kompozytoróe-uzytkowników takich piosenek?

 

« Wróć do strony głównej Śpiewnika