sł. Wanda Czubernatowa
Ktoś tak cicho
Jak kot łapom
Idzie niebem ponad grapom
Idzie wodom,
Idzie liściem
Siwo, bioło, przeźrocyście
Słonko spadło
W goju siadło
Do podołka gruszki kładło
A tyś wysedł,
A tyś przysedł
I ramienia twoje biołe
Mojom duse opasały.
i
Tak cicho jak kot łapom
W niebieskości ponad grapom
Jak dwa mentle jednoskrzydłe
Umęcone
Niedościgłe
Pofurgali my do świata
Scęście gonić scęście łapać.
Po smrecynie, po jedlinie
Cicho kańsi nuta płynie
Żlebem zjedzie zniknie w wodzie
To zaś huknie na ślebodzie –
Moje serce w gorzci niesem
A tyś przesedł
A tyś przesedł
Ktoś tak cicho jak kot łapom
Idzie smutnie ponad grapom
Dyscem
Burkom
Siępawicom
O spłakanym biołym licu