Piosenka rekrucka, która przypadkiem trafiła w prawdziwej czas wojny. Orkiestra nagrała ją wstępnie wiele lat temu, potem odeszła w zapomnienie i traf chciał, że miała powrócić właśnie na tę płytę, kiedy o wojnie nikt jeszcze nie myślał. Na dole strony wersja w cyrylicy.
Fot. Mariusz Pajączkowski
Metrum 3/4. Piosenka ta ma dość prosty aranż: najpierw nabudowują się instrumenty a potem są zwrtoki i przygrywki oraz część instrumentalna o dość płynnej formie. Ale ważną rolę odgrywają w niej chórki oraz przygrywki - pochodzące ze Szwecji, autorstwa Carla Wiklunda - które są na 2 dwóżne melodie, ale akordy gra się te same. Oto one taktami:
g g g | c c c
c c c | D D D
g g g | c c c
c D D | D c -
Zwrotka instrumentalna
g D
Ú nedileńku jasne sonce schodyt
D7 g
Łastiwoczka wychodyt
B c
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
D g
Już sia Janczyk prochodyt.] 2x
Prochodyt sia po misti Lemberku
Aż mu szabla staluje
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
Już sia Janczyk sznuruje.] 2x
Przygrywka 1
Sznuruje sia jedwabnom chustoczkom
Aż mu syłzy padajut
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
Już mu mundur dawajut.[ 2x
Dawajut mu ciłyj mundur joho
I konyka wranoho
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
Już win sidat na neho.] 2x
Przygrywka 2
A jak win siú na wranoho konia
Try raz win sia obrucyú
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
Już sia z tobom rozłuczyú.] 2x
Rozłuczyú sia na dwi, na try słowa
I na jedno znamenia
[Posmot, diúcza po misti Lemberku
Budesz moja, abo ni.] 2x
Część instrumentalno-teatralna
Лемберк - Lwów
ластівочка - jaskółeczka
посмот - popatrz
шабля сталює - szabla błyszczy
и коника враного - i konika wronego
ся обруцив - obrócił się
розлучив - rozłączył
Muzycy i instrumenty
Bogdan Bracha - skrzypce, sopiłki, śpiew
Anna Kołodziej - skrzypce, śpiew
Marcin Skrzypek - gitara, śpiew
Jacek Warszawa - perkusja
Zbigniew Kowalczyk - bas, śpiew
В НЕДІЛЕНЬКУ ЯСНЕ СОНЦЕ
В неділеньку ясне сонце сходит,
Ластівочка выходит;
Посмот, дівча, по місті Лемберку
Юж ся Янчик проходит.
Проходит ся по місті Лемберку,
Аж му шабля сталює;
Посмот, дівча, по місті Лемберку
Юж ся Янчик шнурує.
Шнурує ся єдвабном хустoчком,
Аж му сылзы падают;
Посмот, дівча, по місті Лемберку
Юж му мундур давают.
Давают му цілий мундур його,
И коника враного;
Посмот, дівча, по місті Лемберку
Юж він сідат на нєго.
А як він сів на враного коня,
Три раз він ся обруцив,
Посмот, дівча, по місті Лемберку,
Юж ся з тобом розлучив.
Розлучив ся на дві, на три слова
И на єдно знаменя;
Посмот, дівча, по місті Лемберку
Будеш моя, або ні.