Piosenka łemkowska ściśle związana z kontekstem początków Orkiestry: góry, Łemkowszczyzna i wspomnienia czasów, kiedy to w celach handlowych można było swobodnie przechodzić z jednej strony Karpat na drugą. Stąd też pojawienie się cygańskiego refrenu, który pasował i do wielokulturowego krajobrazu ówczesnych Karpat, i do włóczęgowskiego trybu życia członków zespołu.
Metrum 2/4
Bude jarmak bude, w Priaszowi w seredu,
Ta ja swoju żenu na jarmak powedu.
Kied bude doroho, prodam tia neboho,
Kied bude za tunio, pod domił gazdynio.
Neskorozme pryszly, już sia rozchodżały.
A za moju staru mało mi dawały.
Jeden mi obiciał piłdruha talara.
Druhyj any tylko, bo je duże stara.
W Priaszowi-m ne naszou kupcia bohatoho.
Powedu tia żeno, aż do Humennoho.
Ked tia dobry prodam, a że nycz ne wtraczu.
Kuplu sobi lipszu, choc daszto dopłaczu.
Żenu ja tam prodał, ale i zapłakał.
Chto mi tera bude moji kerpci łatał?
Pidu znoł na jarmak, kuplu tia neboho.
Cy budesz za tunio, abo za doroho.
jarmak - jarmark
pod domił gazdynio -
już sia rozchodżały -
a że nycz ne wtraczu -
Muzycy i instrumenty
Anna Kiełbusiewicz - śpiew
Bogdan Bracha - śpiew
Agnieszka Kołczewska - bęben basowy
Anna Bielak - skrzypce
Marcin Skrzypek - mandolina
Robert Brzozowski - kontrabas
Piotr Majczyna - mandola