Glina niejedno ma imię
Ze skarbnicy mitów ludzkości dałoby się uskładać całą antologię opowieści o stworzeniu człowieka. Niezależnie od szerokości geograficznej i kręgu kulturowego, z jakiego wywodzą się owe legendy i podania, intrygujące jest to, jak często Wielki Demiurg do stworzenia istoty ludzkiej używa prochu ziemskiego - gliny. Zapewne autorom przekazów bardzo zależało na podkreśleniu wyjątkowości aktu stworzenia: człowiek, władca świata, powstał z marności materiału i doskonałej idei boskości. W tych, niewątpliwie transcendentalnych, opisach kryje się również przekaz o dwoistości natury materiału, jakim jest glina - jej pospolitości i wyjątkowości, uległości i chimeryczności zarazem.