Do Dworciszek dotarliśmy wieczorem 11 sierpnia, gdy przybyli wcześniej obozowicze odprawiali ceremonię przy ognisku. Kapłanka błogosławiła zgromadzonych, posypując ich głowy zbożem, wierni śpiewali obrzędowe pieśni i wspólnie pili z jednego naczynia podawanego z rąk do rąk po okręgu. Wszystko to wydawało się nieco egzotyczne, lecz zarazem dziwnie znajome.
Jak już powszechnie wiadomo, bieżący rok należy do Oskara Kolberga wnikliwego badacza polskiej kultury tradycyjnej, którego zasługą jest ogromna część obecnego stanu wiedzy o rodzimym folklorze, ludowych pieśniach i tekstach mówionych.
"Na wysokiej górze
rosło drzewo duże,
nazywało się: Aplipapliblitenblau,
a kto tego nie wypowie,
ten nie będzie grał!"
Taką wyliczankę nieraz powtarzaliśmy podczas naszych podwórkowych zabaw. Po wielu latach, w czasie studiów etnologicznych, odkryłam jej mistyczne i złożone znaczenie.