Powrót do "źródeł" czy do "korzeni", czyli do dawnych tradycji jest wydarzeniem o niekwestionowanej sile. Zjawisko to rozwinęło się ze szczególną dynamiką na przestrzeni ostatnich dziesiątków lat wieku XX, ogarniając rozległe połacie dzisiejszego świata.
Pierwszy byt folkloru nie budzi dyskusji, jedynie jego istnienie poddawane jest dzisiaj w wątpliwość. Drugi byt folkloru stał się natomiast jednym z dominujących tematów w folklorystyce drugiej połowy dwudziestego wieku, jakkolwiek samo zjawisko jest znacznie starsze. Interpretacje tego zjawiska mogą być bardzo różne w zależności od sytuacji kultury w danym środowisku jak i od kształtowanej przez przywódców ideologii, a pośrednio i tradycji metodologicznych.
Pierwszy byt folkloru nie budzi dyskusji, jedynie jego istnienie poddawane jest dzisiaj w wątpliwość. Drugi byt folkloru, a raczej jego autentyzm stał się natomiast jednym z dominujących tematów w folklorystyce drugiej połowy dwudziestego wieku, jakkol
W nauce anglosaskiej dominującymi stały się koncepcje tzw. "Tradycji Wymyślonej" 1wspomagające ze znacznym powodzeniem interpretację historii Zachodniej Europy. Koncepcje te zastosowane do interpretacji społeczeństw plemiennych (na ogół byłych kolonii brytyjskich) 2 spotkały się natomiast ze znacznie mniejszym sukcesem, zwłaszcza jeśli chodzi o akceptację wśród społeczeństw "badanych". Pewne ograniczenia musi budzić również stosowanie tych teorii do wyjaśniania historii i rozwoju kultury w Europie Wschodniej, jakkolwiek trudno i w tym przypadku o jednoznaczne stanowisko. W wielu przypadkach teoria ta staje się jednak przydatna.