Artykuły autora: Agnieszka Matecka-Skrzypek

Ciekawi nowych brzmień Urmuli i Trebunie-Tutki

Nowa płyta o znamiennym tytule „Duch Gór” jest efektem współpracy zespołu Trebunie-Tutki z Zakopanego i kwintetu Urmuli z Tbilisi. Premiera tego albumu odbyła się na warszawskim festiwalu „Skrzyżowanie Kultur”. O projekcie uznanych wykonawców, pomysłach i ich realizacji oraz tym, co łączy i dzieli polską i gruzińską kulturę muzyczną z Krzysztofem Trebunią-Tutką rozmawiała Agnieszka Matecka-Skrzypek.

Fot. tyt. K. Ćwik

Obudzić w ludziach pamięć Śladami Singera

Na Lubelszczyźnie od lat odbywa się jedyny w swoim rodzaju wędrowny festiwal. Co roku objeżdża miasteczka uwiecznione w prozie Isaaca Bashevisa Singera. Tegoroczna, VI edycja Festiwalu Śladami Singera odbędzie się w dniach 25 lipca - 5 sierpnia 2016. Świta Jaszy Mazura odwiedzi 9 miast: Kock, Piaski, Bychawę, Biłgoraj, Tyszowce, Szczebrzeszyn, Józefów, Krasnobród i Kraśnik. Zawita także do Lublina podczas Carnavalu Sztukmistrzów. Z twórcą i głównym organizatorem festiwalu, Witoldem Dąbrowskim z Ośrodka Brama Grodzka „Teatr NN” o początkach imprezy i planach na przyszłość rozmawia Agnieszka Matecka-Skrzypek.

fot. M. Bielec

Najstarsze Pieśni Europy

Szesnasty lubelski festiwal Najstarsze Pieśni Europy – poświęcony tradycyjnym pieśniom – odbył się 8-9 października. Jego wiodącym tematem, a zarazem przedmiotem festiwalowej konferencji naukowej, był motyw płodności w pieśniach tradycyjnych. W programie znalazły się koncerty i „Noce tańca” w lubelskich knajpach, gdzie przygrywały Kapela Pańczaków i Kapela Witka Brody. Występy – dwa dziennie, nawiązujące do myśli przewodniej festiwalu – zostały zaplanowane w Studiu Koncertowym Radia Lublin.

Pamiętajcie o ogrodach

Na czas letniej kanikuły (od 28 czerwca do 30 sierpnia) Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej zafundowało miłośnikom sztuk pięknych niemałą gratkę. W dwudziestą rocznicę śmierci Bazylego Albiczuka zdecydowało się pokazać cześć obrazów, szkiców i kilka pamiątek w ramach wystawy „Nie zapominajcie o ogrodach”. Nazywany często „podlaskim Nikiforem” malarz, jak się utarło mówić – nieprofesjonalny, żył w latach 1909-1985. Prawie całe życie spędził w Dąbrowicy Małej, nie licząc wojennych zawieruch. Ukończył tylko cztery klasy szkoły elementarnej. Mimo deklaracji finansowania dalszego kształcenia złożonej przez jednego z nauczycieli, ojciec nie zdecydował się na dalszą edukację Bazylego. Nie przeszkodziło to Albiczukowi rozwijać swoich talentów. Nie tylko malował, ale też grał na skrzypcach i pisał wiersze w języku ukraińskim. Samotnik – w swojej wsi, jak to często bywa, traktowany był jak dziwak. Tuż po wojnie zajmował się malowaniem makatek, kartek pocztowych, portretów. Ozdabiał też okoliczne świątynie. Do czasów obecnych ocalały tylko malowidła w kościele w Chroszczynce. Niczym Monet stworzył i wciąż malował swój ogród (po śmierci artysty rośliny zostały rozkradzione). I to właśnie „ogrody” przyniosły mu sławę i jaką taką stabilizacją finansową, choć bywał już zmęczony realizacją kolejnych zamówień.