Rodzimy realizm magiczny, nostalgiczna podróż do świata, który umarł, a któremu Wit Szostak w ,,Oberkach do końca świata" podarował nieśmiertelność.
Do Rokicin wydarzenia wielkiego świata docierają jedynie cichym echem. Na zapomnianej radomskiej równinie wszystko toczy się odwiecznym rytmem chrzcin, pogrzebów i wesel. Tych ostatnich nie można sobie wyobrazić bez wygrywanych na skrzypcach skocznych oberków. Tak było, jest… i już nie będzie.
W życiu Józefa Wichra było szczęście i nieszczęście, była miłość i braterska zdrada. Przede wszystkim była prawdziwa muzyka, którą zabierze z tego świata ze sobą. Wraz z nim odejdzie w zapomnienie zaczarowany świat wiejskich muzykantów.
Książka napisana w rytmie oberków, pełna melodii słów. Opowieść o życiu i śmierci, miłości i przemijaniu. Proza mocno osadzona w polskiej tradycji, sięgająca korzeni muzyki ludowej i zarazem bardzo nowoczesna, gęsta, transowa.