Olica
Aleksandra Suchowiecka
Artystka, projektantka dźwięku i strażniczka tradycji, która aranżuje pieśni przodków.
Aleksandra Suchowiecka pochodzi z Sandomierza, a jej korzenie sięgają Podkarpacia i Lubelszczyzny. Od dzieciństwa interesuje się polskimi tradycjami, muzyką wiejską, słowiańskimi wierzeniami, bajkami ludowymi i opowieściami o przodkach. Od ponad 10 lat zajmuje się badaniami terenowymi, rejestrując pieśni tradycyjne od najstarszych pokoleń śpiewaczek, które później przekazuje podczas warsztatów w Polsce i za granicą.
Na scenie folkowej działa od kilku lat, wcześniej w zespołach takich jak Kipikasza, Dziadowski Projekt i Kwiotki, a obecnie w solowym projekcie Olica, w którym aranżuje polskie pieśni tradycyjne przy akompaniamencie liry korbowej, instrumentów perkusyjnych i syntezatorów, podkreślając transowość dawnej muzyki wiejskiej i nadając jej współczesny wymiar. W 2022 roku wydała album Kilka starych pieśni, a w 2023 nagrała album Niedalekanie, który ukaże się w drugiej połowie 2025 roku. Single z tego projektu to Ptaskowie (2024) oraz Dolo i Trzy Cykle (2025).
Pieśni tradycyjnych uczy się przede wszystkim od wiejskich śpiewaczek, Mistrzyń i Mistrzów muzyki ludowej, a także podczas warsztatów na taborach muzyki tradycyjnej, m.in. Na Rozstajnych Drogach i Fanfara na Lubelszczyźnie.
W 2016 roku była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z projektem Pieśni przekazane – pieśni niezapomniane. W 2022 roku otrzymała stypendium Twórcze MKiDN, w ramach którego przygotowała edukacyjny e-book o kulturze ludowej i zabawach z roślinami. W 2025 roku została stypendystką programu Mistrz–Uczeń Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi, ucząc się pieśni od Zofii Dąbrowskiej, poznając techniki rękodzieła, obrzędy ludowe i regionalną muzykę lasowiacką oraz lubelską.
Poza działalnością muzyczną Aleksandra jest magistrem filologii niderlandzkiej i absolwentką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (projektowanie mebli), a z zawodu UX designerką, łączącą projektowanie doświadczeń z muzyką. W wolnym czasie podróżuje po Europie samodzielnie zbudowanym campervanem, a na Instagramie @dziadowska popularyzuje kulturę ludową i śpiew tradycyjny.
Olica to solowy projekt muzyczny Aleksandry Suchowieckiej, w którym aranżuje ona polskie pieśni tradycyjne, głównie pochodzące z prywatnych badań terenowych, z jej rodzinnych stron, czyli z Podkarpacia i Lubelszczyzny. Muzyka jaką tworzy to połączenie białego śpiewu, liry korbowej, syntezatora analogowego, perkusjonaliów i innych instrumentów oraz przedmiotów codziennego użytku, jak puszka z kawą, młynek, podłoga. Styl w jakim tworzy, to połączenie muzyki wiejskiej, przenikliwego śpiewu tradycyjnego i muzyki eksperymentalnej, dzięki czemu podkreśla transowość i oryginalność pieśni, jednocześnie dodając nieco współczesnego wymiaru.
Olica nie tylko rejestruje najstarsze pieśni tradycyjne, ale także nadaje im nowy wymiar, łącząc tradycję z eksperymentalnym brzmieniem.
YouTube Olica: https://www.youtube.com/watch?v=oyY3m3bAbfk
Spotify Olica: https://open.spotify.com/artist/6GG0Q3L883no4j4NfX4c6g
Trzy Cykle - Olica (Aleksandra Suchowiecka)
Kobieca podróż przez życie, śmierć i odrodzenie.
O utworze, którego premiera odbyła się 27 października, autorka pisze:
“Trzy Cykle” to utwór w trzech aktach - jest w nim opowiedziana historia, przejście przez cykl życia kobiety w dawnej wsi - narodziny, ślub, pogrzeb.
Utwór to aranżacja kilku pieśni tradycyjnych z moich rodzinnych stron, z Podkarpacia oraz Lubelszczyzny, gdzie są moje korzenie, a wideo do niego jest wizją reżyserki z Łódzkiej Filmówki - Natalii Jastrzębskiej.
Rozpoczyna się kołysanką, później przechodzi do pieśni weselnej i kończy się pieśnią pogrzebową:
Kołysanka - dwie kołysanki z Lubelszczyzny, które przenikają przez siebie “Kołysała baba dziada” oraz “Lulu dziecię lulu”
Pieśń weselna - pieśń z Lubelszczyzny “Wianuj mnie matejko”
Pieśń pogrzebowa - lasowiacka “Napolta ze mnie” od Marii Kozłowej, przezana przez Zofię Dąbrowską
W moim utworze ukazałam własną wizję dawnej wsi - takiej, jaką ją czuję i jaką znam z opowieści. To przestrzeń tajemnicza, mroczna, niosąca w sobie niepokój, w której chwile radości i transowego uniesienia przeplatają się z poczuciem zagrożenia i potrzebą odnalezienia spokoju.
Wieś, jaką przedstawiam, to miejsce ciężkiego, wymagającego życia, przetykanego krótkimi, lecz szczerymi momentami radości. Dziecko dorasta w ramionach wspólnoty, prowadzone przez rytm wsi i jej zwyczaje. Młodość poddaje się pragnieniom, tęsknotom i porywom serca, które z czasem zostają stłumione przez los i obowiązki dorosłości. Na końcu tej drogi pojawia się akceptacja, wewnętrzny spokój i nadzieja - przeczucie czegoś, co nadejdzie później, po odejściu. Cykl życia toczy się dalej, nie ma końca - powraca wciąż, w nowych kształtach i historiach.
“Trzy Cykle”, to przejście przez życie, które zaczyna się spokojnie kołysankami, by później przejść do transowej melodii weselnej, a zakończyć uwalniającą pieśnią pogrzebową. Pieśni zaaranżowane w tym utworze pochodzą z moich badań terenowych, a instrumenty jakich użyłam łączą współczesność z tradycją: lira korbowa, baraban, bęben obręczowy, smyczkowane talerze perkusyjne, syntezator basowy, fisharmonia. Ważnym instrumentem są tutaj skrzypce po pradziadku muzykancie z Podkarpacia. Nie potrafię grać na skrzypcach, ale użyłam ich do efektów i sekundowania w niektórych momentach, żeby dodać tego dawnego brzmienia do utworu i fizyczną cząstkę dawnego świata. Instrumenty perkusyjne na grał producent Kuba Kutera, który wychował się na radomskiej muzyce wiejskiej, a chórki zaśpiewały dziewczyny z zespołu Kwiotki.
Wideo do tego utworu zostało stworzone przez Natalię Jastrzębską, to fotografka i montażystka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz filologii ukraińskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W swojej pracy koncentruje się na dokumentowaniu relacji między sztuką, pamięcią i wojną. Fotografuje procesy konserwacji zabytków we Lwowie oraz działalność organizacji Ukraina Pomagamy.Bardzo lubi pracować z techniką analogową i osobiście wywoływać zdjęcia w ciemni.Jej zdjęcia były prezentowane na wystawach “Nadzieja w zamknięciu” Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie 2025 r. „Zachowanie pamięci“ LvivCenter 2025 r., oraz „Obrócić przestrzeń 2023r . Współpracowała z portalami Kultura Podhala, Tygodnik Podhalański igazeta-fotograficzna.org.Równolegle działa w obszarze filmu jako montażystka i współautorka filmów prezentowanych m.in. na festiwalach MDAG, Camerimage i Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni czy Festiwalu Filmowym w Cannes.
Link do zwiastunu: https://www.youtube.com/watch?v=sY5YQwBcBms
Link do całego wideo (premiera 27.10.2025): https://youtu.be/2Vka746bWVA
Instagram: https://www.instagram.com/dziadowska
Muzyka:
Aleksandra Suchowiecka, Kuba Kutera
Produkcja muzyczna, mix & master:
Kuba Kutera
Instrumenty:
Aleksandra Suchowiecka
Kuba Kutera
Wokal:
Aleksandra Suchowiecka
Chórki:
Kwiotki - Basia Białkowska, Mariia Dunaiska, Aleksandra Domańska
Scenariusz, reżyseria, montaż:
Natalia Jastrzębska
Operator:
Jarosław Jastrzębski
Produkcja:
Studio F/56
Wojciech Skowron
Wystąpili:
Aleksandra Suchowiecka (Olica)
Beata Jastrzębska
Natalia Jastrzębska
Paweł Matys
Kornel Miedzianowski
Martyna Miedzianowska
Wojciech Skowron
Operator Drona:
Maciej Kuczkowski
Podziękowania:
Katarzyna Belanorqua Niedźwiecka
Michał Biel
Żywa Pracownia
Maciej Kuczkowski
Marcin Kuczkowski (Chata M)
Korekcja barwna:
Jakub Odelski
Patronat medialny:
Kultura Podhala