„Z muzyką Żydów sefardyjskich spotkałem się po raz pierwszy w czasach dzieciństwa. Jako syn greckich uchodźców, odnalazłem w niej być może echa własnej rodzinnej historii.
Sefardyjczycy też byli wygnańcami. Wyrzuceni pod koniec XV wieku z Hiszpanii i Portugalii, rozproszyli się po świecie, osiedlając się przede wszystkim w krajach basenu Morza Śródziemnego.
Będąc młodym człowiekiem, słuchałem tej muzyki jako greckiej; nie wiedziałem jeszcze, że to muzyka Żydów sefardyjskich.
Postanowiłem zaaranżować ich muzykę na nowo, w swoim stylu – połączyłem ją z innymi tradycjami muzycznymi, jazzem i awangardą. Pomieszałem języki – pieśni są wykonywane po grecku, turecku i w języku ladino, używanym przez Sefardyjczyków, wywodzącym się ze średniowiecznego dialektu hiszpańskiego”. – Milo Kurtis