Artykuły z działu: Felietony

Wyszukiwanie "festiwal folkowy" (1)

Mało jest miejsc, które w sensowny, zwarty sposób prezentują wiadomości dotyczące szeroko pojętej muzyki folkowej. Dziś, żeby mieć w miarę szeroki horyzont tego, co dzieje się w folkowym świecie, trzeba wejść na etniczną część serwisu "Serpent.pl", później porównać z "Heavy Motylem" i "Folkową". Gwarantuję, wszędzie tam będzie sporo informacji, tyle, że o różnych imprezach. Część będzie się powtarzała. Mam wrażenie, że jedno miejsce z dużą ilością wiadomości, to wciąż niespełnione marzenie polskiego internauty.

Wyszukiwanie: "festiwal folkowy" (2)

W poprzednim odcinku "W folkowej Sieci" rozpocząłem rozważania nad tym, czego można dowiedzieć się z Internetu o polskich festiwalach folkowych. Wprawdzie wyniki moich poszukiwań nie są aż tak ogromne, tym niemniej koniecznym okazało się podzielenie ich na dwie części. Wracając do tematu...

(W folkowej sieci) Wirtualne okno na swiat

Internet to medium, które powoli wymyka nam się spod kontroli. Właściwie nikt już nie wie co można, a czego nie można w nim znaleźć. Trwajądyskusje na temat wolności w Internecie, na temat swobody wypowiedzi i ograniczeń, które niektóre państwa próbują narzucać. A tymczasem przeciętnyużytkownik Internetu wcale nie używa go w celach komercyjnych - wręcz przeciwnie, większość ludzi traktuje go jako źródło rozrywki.

Zdobądźmy Wikipedię

Pisząc do poprzedniego numeru felieton o tym, jak wygląda folkw polskiej Sieci, niejednokrotnie zmuszony byłem zagadywać administratorów, szperaćpo stronach, a raz nawet zadzwonić do osoby, która długo nie odpowiadała na e-mail.Mam wrażenie, że w pewien sposób charakteryzuje to owe nowe medium w Polsce. Nibywszystko jest, ale kiedy już trzeba dowiedzieć się czegoś konkretnego, to kończysię zwykle łapaniem za słuchawkę (tak zresztą jest również ze mną, gdy zbliżająsię terminy - pojawiają się telefony z redakcji).

Trochę pompki nie zaszkodzi

Ten felieton będzie trochę przekorny, tym bardziej że szacowne "Gadki z Chatki" ostatnio obchodziły jubileusz, a myślę, że warto kilka zdań na ten temat powiedzieć. Jeśli, Drodzy Czytelnicy, macie przed oczyma ten tekst, to znaczy że z naszym pismem nie jest jeszcze tak źle.

Tytułem wstępu

Apolinaremu Nosalskiemu (1930-2005),wszystkim Miastom bez Imienia i opowieściom ich bezimiennych kronikarzy- aby zawsze znajdowali swoich życzliwych Korektorów i Redaktorów

O naszości

Przed kilkoma laty przyszedł do poznańskiego oddziału „Gazety Wyborczej” list. Podpisany przez kilkanaście osób z kręgu tutejszego środowiska muzycznego, był polemiką – protestem wobec pisanych przeze mnie recenzji. Pretekstem do jego powstania była zaś moja niepochlebna recenzja występu jednej z poznańskich grup jazzowych. Jedna z głównych (choć niesformułowanych wprost) tez była zaś taka, że nie należy pisać źle o tutejszych muzykach (bo – dopowiadając – jeśli nie my będziemy dobrze pisać, to kto?). Rzecz oczywiście jest zamierzchłą, mało interesującą historią i jeśli do niej dziś powracam to dlatego, że jest z jednej strony anegdotką, która trafnie opisuje pewne mechanizmy „społecznego odbioru muzyki”, z drugiej strony dlatego, że sam jej temat co i raz powraca do mnie, gdy obserwuję tak zwany rynek muzyczny.

Sukces-co to takiego Folk a sprawa polska

Jakiż może być bardziej wymierny efekt sukcesu polskiego folku? Płyta Kapeli ze Wsi Warszawa na liście najlepiej sprzedawanych krążków w EMPiK-u. A potem w wersji pirackiej obecna ponoć na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie, czy pod Stadionem 22 Lipca w Poznaniu (swoją drogą to ciekawe, że wokół komunistycznych z nazwy stadionów rozkwitł "wolny handel" - jakże często nielegalny).

Tytułem wstępu

Więc Anka Kiełbusiewicz wydała już dwie płyty. Tę drugą na prywatny użytek nazywam "czarną" (w odróżnieniu od "kolorowej", nagranej z zespołem). Jest czarna nie tylko na okładce.

Ciężko mi się słucha tych poruszających nagrań. A gdy się już słucha, to powraca na przykład natrętne wspomnienie, a raczej wyrzut sumienia. Jedne z kolejnych "Mikołajków", mała scena, a na niej - w jak zwykle naprędce skleconym, eksperymentalnym składzie - wariacki koncert pod hasłem "Do Świtu Grali". I niespodzianka - Ania zaśpiewała z nami. Dookoła jej obrazy - okna. Jest pięknie.