V Festiwal Czango w Polsce

fot. E. Jurkiewicz

Odrobina średniowieczności, miła konferencja, współpraca na rzecz wspólnego świętowania, gromadzenie kulturowych wartości narodowych, ukryta obecność folkloru i religijności, symbioza i więź ze sztuką fotografii reprezentującą Europę Wschodnią, solidność tańca i witalność ekologii w muzyce – tak podsumować można piątą edycję Festiwalu Czango w Polsce. Wydarzenie odbywało się 10 października w Gdańsku i od 11 października 2024 roku w Toruniu. Impreza nie zaistniałaby bez zaangażowania osób i zasobów m.in. z Fundacji Aeris Futuro, kapeli Szépszerével, Fundacji im. Wacława Felczaka, Konsulatu Węgier w Gdańsku, Węgiersko-Polskiego Programu Współpracy Pozarządowej.

Miejsce festiwalu (Kombinat Kultury w Toruniu) przypominało zamek, a jego atmosfera przywoływała aurę królewskiego dworu. Mnogość mikrowydarzeń sprawiła, że impreza przypominała konferencję. W dowolnej porze dnia i nocy można było zajrzeć w każdy zakątek budynku, a przy tym natknąć się na ciekawe happeningi lub interesującą sztukę. Wszędzie kręcili się mili ludzie, a estetyka muzyki i tańca nieustannie przyciągała uczestników.

Bezproblemowy przebieg festiwalu zawdzięczać można niewidocznej pracy fundatorów wydarzenia oraz wielu pomocnym dłoniom, które wykonały świetną pracę przy realizacji przedsięwzięcia. Impreza była efektem współpracy dużych instytucji, firm i małych, lokalnych grup ludzi z różnych miast i miasteczek, a swoim zwieńczeniem przypominała święto.

Wydarzenie to można postrzegać również jako wizytę kultury ludowej i narodu w gościnnym, ciepłym polskim domu. Znakiem przyjaźni, długotrwałych relacji, wspólnych celów i kulturowego rodowodu była pełna życzliwości współpraca – sąsiedzkie przyjęcie międzynarodowych gości z ikoniczną jurtą w funkcji sceny.

W tym roku wystawa fotografii Gyuli Ádáma przybliżyła widzom bogactwo kultury wiejskiej. Obrazy i zdjęcia są jak lustro, w którym możemy obserwować nasze własne dziedzictwo kulturowe. Kultura Csángó, kultura transylwańska i rumuńska są częścią wschodnioeuropejskiej ciągłości, którą dzielimy wszyscy. Jest ona wspólna dla każdego – spokrewnionego i niespokrewnionego z Karpatami. Jest dzielona z tymi, którzy pochodzą skądkolwiek – życie na wsi zachowuje bowiem archaiczny sposób trwania, czyniący z naszego człowieczeństwa i mentalności pewną kompletną całość. Mieszkańcy wsi żyją blisko ziemi, która jest naszym starożytnym siedliskiem.

Zespół Szépszerével, którego jestem członkiem, jest współorganizatorem Festiwalu Czango i wspólnie z Fundacją Aeris Futuro wdraża wiele ekologicznych koncepcji i pomysłów dotyczących muzyki czy estetyki: organiczne instrumenty, bardziej naturalne oświetlenie, akustyczne koncerty oraz jakość i odpowiedni dobór repertuaru. Wszystko to prowadzi do wytworzenia atmosfery tętniącej energią życia.

Wydarzenie zrealizowano dzięki wsparciu Gminy Miasta Toruń.

Farkas Gyulai

Skrót artykułu: 

Odrobina średniowieczności, miła konferencja, współpraca na rzecz wspólnego świętowania, gromadzenie kulturowych wartości narodowych, ukryta obecność folkloru i religijności, symbioza i więź ze sztuką fotografii reprezentującą Europę Wschodnią, solidność tańca i witalność ekologii w muzyce – tak podsumować można piątą edycję Festiwalu Czango w Polsce. Wydarzenie odbywało się 10 października w Gdańsku i od 11 października 2024 roku w Toruniu. Impreza nie zaistniałaby bez zaangażowania osób i zasobów m.in. z Fundacji Aeris Futuro, kapeli Szépszerével, Fundacji im. Wacława Felczaka, Konsulatu Węgier w Gdańsku, Węgiersko-Polskiego Programu Współpracy Pozarządowej.

fot. E. Jurkiewicz

Dział: 

Dodaj komentarz!