Światogor to młoda, blackfolkmetalowa formacja z Koszalina, która właśnie wydała swój debiutancki album z ośmioma utworami (wcześniej były dwie demówki). Płyta ciekawa i z pomysłem mieści się pomiędzy olsztyńskim VulfenKreuzem, a ukraińskim Nokturnal Mortum (muzycznie oczywiście), ale słychać też (w kawałkach instrumentalnych) fascynację Cruachanem. Przydałaby się tu na przykład przestero-wana lira korbowa albo sfuzzowana suka biłgorajska. Może z czasem, kto wie... Zwłaszcza, że zespół zapowiada jeszcze więcej folku w swych blackmetalowych brzmieniach.
Intro (odgłosy walki, notabene klimat znany z folk-metalu) wskazuje, że będzie tu dużo o starych wojach, dobrych pogańskich czasach i klimatach sprzed Mieszka I. Tak też jest. W tekstach Światogor odwołuje się do mniej znanych historycznych wydarzeń, a wokalista śpiewa po polsku (za co duży plus). Muzyka skompono-wana tak, że mimo blackmetalowej (domieszkowanej folkiem) prostoty jest w niej coś nostalgicznego i pogańskiego (w pozytywnym znaczeniu). Światogor ma sporą szansę stać się pełnokrwistą folkmetalową formacją. Tego mu życzę z całego słowiańskiego serca.
Światogor to młoda, blackfolkmetalowa formacja z Koszalina, która właśnie wydała swój debiutancki album z ośmioma utworami (wcześniej były dwie demówki). Płyta ciekawa i z pomysłem.