Biorąc pod uwagę ciągłe opóźnienie Gadek" nie pozostaje nam nic innego jak nazwać nasze wydawnictwo po prostu nieregularnikiem z aspiracjami do stawanie się miesięcznikiem. Nie ma się co rozwodzić nad przyczynami tego stanu - lepszy nieregularnik niż nic. Przejdźmy zatem niezwłocznie do niniejszego numeru, który podobnie jak poprzedni rozpoczyna Ewa Wróbel starając się przeprowadzić analizę postawy folkowca. Jest to jednocześnie ostatni rozdział jej pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem prof. Anny Czekanowskiej (UW). Czy czujecie się folkowcami, czy zgadzacie się z takim obrazem osoby zainteresowanej muzyką inspirowaną folklorem, macie jakieś swoje spostrzeżenia? Zapraszamy do dyskusji.
Sporo miejsca poświęciliśmy I Konkursowi Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja", bardzo ważnej i udanej inicjatywie Radiowego Centrum Kultury Ludowej. Wzbudził on wiele sprzecznych uczuć wśród zainteresowanych. Wątpliwości związane z regulaminem rozwieje Maria Baliszewska, która skomentuje również decyzje jury. II miejsce na tym festiwalu zdobył zespół Się Gra. Kolejny sukces grupy zmobilizował nas wreszcie do zaprezentowanie czytelnikom osób tworzących ten kwartet. Najtrudniej bowiem jest pisać o zjawiskach, które są bliskie, a przez to stają się częścią otaczającego środowiska i normalnieją. Ponadto chciałoby się opisać je jak najpełniej i wciąż się tekst odkłada, cyzeluje, uzupełnia. Niebanalny wywiad Agaty Witkowskiej jest wypadkową tych uczuć i rozterek, ale wydaje nam się, że znakomicie zarysowuje sylwetki muzyków i charakter ich twórczości. Z tą tematyką doskonale koresponduje krótka informacja Ewy Grochowskiej o historii i współczesności żydowskiej wycinanki.
Warszawski festiwal "Nowa Tradycja" otworzył sezon folkowy. Kolejna impreza to jubileuszowy V Festiwal Muzyki Inspirowanej Folklorem "Folkowa Majówka" w Radomiu. Wydarzenie to przechodziło różne koleje losu, co można prześledzić na łamach "Gadek". Mamy nadzieję, że w tym roku powiedzie się organizatorom, o czym nie omieszkamy poinformować w kolejnym numerze. Z pewnością zobaczymy na tym festiwalu niektóre z przedstawionych w tym numerze młodych grup muzycznych. Dowiedzieliśmy się też, że na sobotnim konkursie pojawią się zupełnie nowe. Jednym słowem zabawa zapowiada się przednia, tym bardziej że do Radomia zawita Roman Kumłyk - rozmowa z nim z pewnością zachęci was do udziału w tej imprezie.
Aby w pełni zrozumieć artykuł Katarzyny Mróz o szantach, pieśniach, które też należą do folkloru, ale tego specyficznego, morskiego należałoby sięgnąć do 14 nr "Gadek z Chatki", gdzie znalazła się jego część pierwsza. Scharakteryzowana jest w niej polska scena szantowa. Nie prezentuje się ona zbyt imponująco, bo jak mawia pierwszy szantymen Rzeczypospolitej - Marek Siurawski "kiedy inni pływali po morzach, myśmy orali", ale miłośników tego gatunku muzyki jest wielu. Im to właśnie oraz zupełnym szczurom lądowym dedykowana jest zamieszczona na łamach numeru 17 opowieść o historii szant.
W "dziale" wydawnictw muzycznych pojawiła się informacja o niezwykle egzotycznej muzyce szamanów buriackich wydanej na kasecie przez sądecką "Pracownię".
Lutowo - marcowe "Gadki" zamyka impresja Marcina Skrzypka na temat pisanek, co stanowi nawiązanie do Wielkanocy, która ze względu na zaburzenia w cyklu wydawniczym nie znalazła odzwierciedlenia w naszym czasopiśmie.
Biorąc pod uwagę ciągłe opóźnienie Gadek" nie pozostaje nam nic innego jak nazwać nasze wydawnictwo po prostu nieregularnikiem z aspiracjami do stawanie się miesięcznikiem. Nie ma się co rozwodzić nad przyczynami tego stanu - lepszy nieregularnik niż nic. Przejdźmy zatem niezwłocznie do niniejszego numeru, który podobnie jak poprzedni rozpoczyna Ewa Wróbel starając się przeprowadzić analizę postawy folkowca. Jest to jednocześnie ostatni rozdział jej pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem prof. Anny Czekanowskiej (UW). Czy czujecie się folkowcami, czy zgadzacie się z takim obrazem osoby zainteresowanej muzyką inspirowaną folklorem, macie jakieś swoje spostrzeżenia? Zapraszamy do dyskusji.