W wyniku wieloletnich zaniedbań, błędnych, decyzji władz oświatowych, w polskich szkołach stopniowo zaprzestaje się nauczania muzyki. Nie dość, że na ten przedmiot przeznacza się obecnie wielokrotnie mniej godzin niż jeszcze kilka lat temu, to w dodatku funkcje nauczycieli muzyki przejmują poloniści, matematycy, nauczyciele nauczania zintegrowanego, a ze szkół zwalniani są fachowcy. Bez rozgłosu, awantur, po cichu...
Można nazwać to "Pożegnaniem z muzyką". Pracowaliśmy wbrew panującym w szkołach warunkom, wierząc, że to co robimy jest ważne. Ucząc muzyki stwarzaliśmy polskim dzieciom szanse na lepszy rozwój, wpajaliśmy im szacunek dla wartości tak pomijanych w świecie współczesnym. Na temat przydatności muzyki dla rozwoju dzieci i młodzieży napisano już w naszym kraju za dużo. Wydawałoby się, że potrzeby nauczania muzyki w szkole nie należy tłumaczyć przykładami kolejnych badań, a jednak biurokracja po raz kolejny podejmuje decyzje kierując się niezrozumiałymi pobudkami.
A może to osoby odpowiedzialne za marginalizację edukacji muzycznej mają rację? Może muzyka jest już niepotrzebna? Jeśli tak, to jesteśmy pionierami w skali światowej. W "zacofanej" Europie przeznacza się 6 lub 12 razy więcej godzin na muzykę niż w Polsce. Ale my mamy jeszcze inne osiągnięcia: na muzykę wystarcza nam 6 razy mniej godzin niż na religię, 12 razy mniej niż na WF Środowisko nauczycieli muzyki zdziesiątkowane przez lata "troski" z jaką Ministerstwo Edukacji pochylało się nad muzyką polską jest nie tylko zdezintegrowane, ale także całkowicie osamotnione, pozbawione wsparcia i solidarności muzyków. Chociaż niewielkie grono wybitnych przedstawicieli naszego muzycznego świata od lat wstawia się za nami - nie ma to znaczenia, w obliczu sposobu w jaki traktowani są przez władze.
To, co słyszymy dziś od władz oświatowych to argumenty: niestety na muzykę nie ma miejsca, nie ma czasu, nie ma pieniędzy. Największy żal kieruje się w stronę tych, którzy podając rzekomo obiektywne powody ograniczania muzyki w szkole jednocześnie wygłaszają fasadowe poglądy na temat postaw patriotycznych. Tymczasem z polskich szkół odchodzą muzycy. MEN tak skonstruował siatkę godzin, że w czasach niżu demograficznego dla muzyków nie ma już nawet ? etatu w jednej szkole. Nie można też uzupełnić tych godzin, pracując w kilku szkołach jednocześnie. Muzycy mogą więc albo odejść, albo godzić się na pracę na godziny. Większość z nas - nauczycieli muzyki - odejdzie ze szkół. Odejdzie po cichu, bez rozgłosu, żeby chociaż szkole nie zaszkodzić, nie stać się pożywką dla kolejnej politycznej bijatyki.
Trudno pogodzić się z bezsilnością, jaka mimowolnie ogarnia. Wystarczyłoby znieść zakaz uzupełniania godzin do połowy etatu. Zreformować skostniały, krzywdzący nie tylko nauczycieli, ale również uczniów system. Ocaliłoby to dziesiątki nauczycieli muzyki, którzy w poczuciu misji kształtują wrażliwość młodych obywateli, bez uprawiania karier politycznych. Ocaliłoby być może znacznie nadwątloną polską edukację. Wreszcie - przemówiło do rozsądku tych, którzy nie widzą różnicy pomiędzy nauczycielami muzyki a tymi, którzy mają ich zastąpić.
Naszym obowiązkiem jest nadanie tej sprawie rozgłosu. Nie walczymy już o "swoje" - my przegraliśmy. Zanim cokolwiek się zmieni nas już nie będzie w szkołach. Ale jeśli chodziło nam o coś więcej niż skromna pensja i wakacje zamiast krótkiego urlopu, to powinniśmy się zorganizować. MEN nie powiedziało jeszcze ostatniego słowa w trwającej już kilkadziesiąt lat nieprzerwanej degradacji edukacji muzycznej w naszym kraju. Nie lekceważmy ich konsekwencji i skuteczności. Pomóżcie nam zaprotestować!
W wyniku wieloletnich zaniedbań, błędnych, decyzji władz oświatowych, w polskich szkołach stopniowo zaprzestaje się nauczania muzyki. Nie dość, że na ten przedmiot przeznacza się obecnie wielokrotnie mniej godzin niż jeszcze kilka lat temu, to w dodatku funkcje nauczycieli muzyki przejmują poloniści, matematycy, nauczyciele nauczania zintegrowanego, a ze szkół zwalniani są fachowcy. Bez rozgłosu, awantur, po cichu...