Golgotha w Lublinie

Fot. z arch. zespołu: www.jerycho2013.tumblr.com

Czterdzieści dni Wielkiego Postu to rzadka okazja do wykonywania bogatego tradycyjnego repertuaru pasyjnego. W Lublinie w tym roku można było usłyszeć wiele tych pieśni podczas Wielkopostnego Śpiewania u Dominikanów czy nowego w Lublinie wydarzenia kulturalnego, łączącego sacrum z profanum – Post Festiwalu. Z pewnością wśród tych imprez wyróżniał się koncert męskiego zespołu wokalnego Jerycho, którego melomani lubelscy mogli wysłuchać ostatniego dnia marca w kościele pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli. Organizatorem była Lubelska Akademia Muzyki Dawnej.
Jerycho zostało założone w 2013 roku przez Bartosza Izbickiego, zajmującego się od przeszło 20 lat polską tradycją chorału, monodii liturgicznej i pieśni nabożnej. Grupa posługuje się tradycyjnym idiomem śpiewu sakralnego. Wykonuje polskie i łacińskie śpiewy historyczne, stosując improwizowaną polifonię. Lubelski koncert był okazją do promocji nowego albumu zespołu „Golgotha”, zawierającego, jak łatwo można się domyślić, pieśni pasyjne.
Koncert, podobnie jak płytę, rozpoczęła długa, wielozwrotkowa pieśń kurpiowska „Klęczy w Ogrójcu”, wprowadzająca nastrój skupienia, medytacji, prawie transu. Zwrotki rozpoczynał solista, po frazie dołączali się unisono pozostali śpiewacy, by w refrenie rozdzielić śpiew na głosy. W repertuarze znalazło się kilka mniej znanych ludowych pieśni pasyjnych z Szypliszk, z pogranicza polsko-litewskiego, m.in. „Nieszczęsny Judasz”. Zabrzmiały też bardziej popularne „Krzyżu święty” z melodią datowaną na wiek XVI, „Święty Boże” i „Jezu Chryste, Panie miły” w wersjach melodycznych zapisanych przez księdza Mioduszewskiego. Te dwie ostatnie pieśni nabrały w wersji polifonicznej szczególnej mocy i wyrazu. Wokaliści wykonali również pieśń łacińską „Tenebrae factae sunt” wg antyfonarza kieleckiego z 1372 roku – przepięknie zharmonizowaną, przywodzącą na myśl średniowieczne klasztory i już w trio z akompaniamentem „Dobranoc, Głowo Święta” za Mioduszewskim. Artystom, jako oszczędne uzupełnienie, towarzyszyły dźwięki skrzypiec czy liry korbowej.
Koncert zabrzmiał znakomicie w nowoczesnym kościele Boboli, który konstrukcją sklepienia i ceglanymi ścianami przypomina halę sportową. Wchodzących oczarowuje przemyślane wnętrze, zaprojektowane przez Dobrosława Bagińskiego w nasyconych, mocnych kolorach, zaczerpniętych z palety barw ikon, i witraże Stanisława Fijałkowskiego oraz Krystyny Bagińskiej. Ideą przewodnią wystroju jest Przymierze i postać Andrzeja Boboli, łączącego tradycję bizantyjską i łacińską.

Agnieszka Matecka-Skrzypek