Franka de Mille w Lublinie

10 września 2011 w ramach Europejskiego Festiwalu Smaku w Lublinie odbył się koncert Franki De Mille. Był to pierwszy koncert tej brytyjskiej artystki w Polsce. To, że Franka De Mille znalazła się w Lublinie, jest zasługą Waldemara Sulisza, pomysłodawcy i dyrektora Festiwalu, który zaprosił wokalistkę do naszego miasta. Koncert Franki De Mille odbył się na Placu Po Farze. Na scenie pojawiła się skromna, uśmiechnięta kobieta w otoczeniu muzyków i po chwili zabrzmiało "I pray for you", nowy utwór, który Franka zadedykowała swojemu "polskiemu bratu" pomagającemu jej we wszystkim od dwóch lat, między innymi tłumacząc teksty. Kolejnym utworem był "Birds", przejmująca, pięknie rozwijająca się ballada dedykowana przez artystkę jej zmarłemu ojcu. Po nim zabrzmiały "Fallen" i "Bridge the Roads", tytułowy utwór z płyty Franki De Mille, z pięknym refrenem i dynamiczną gitarą akustyczną. Utwór ten spowodował żywiołową reakcję publiczności. Po nim przyszedł czas na "So Long", mój ulubiony, chyba najbardziej nastrojowy i wywołujący przyjemny dreszcz, a opowiadający o trudnej drodze pomiędzy dzieciństwem a dorosłością. Franka w jego interpretacji i ruchu scenicznym bardzo przypominała mi Kate Bush, którą jak wiem sama również ceni. W dalszej części koncertu artystka postanowiła utrzymać nastrój i zaprezentowała nam "Oh my", cudowną balladę z akompaniamentem fortepianu i sekcji smyczkowej. Przy pogodnym "You'll Never Know", a później przy utworze "Solo", publiczność zgromadzona pod sceną była już zupełnie oddana France, odpowiadając na jej gesty i odwzajemniając posyłane ze sceny uśmiechy - zaistniała niewidzialna, ale wyczuwalna więź. Franka podczas koncertu w Lublinie zaprezentowała oprócz otwierającego koncert "I pray for You" jeszcze trzy nowe utwory: "Farewell it will be", "Where the Black Crows go" i "Let us talk", które znajdą się na przygotowywanej na przyszły rok płycie. Wcześniej jednak zabrzmiał przecudnej urody "Gare Du Nord" w części śpiewany w języku francuskim, a opowiadający o siostrach rozdzielonych przez koleje losu. Utwór ten Franka napisała dla swojej siostry. Cała płyta Franki De Mille jest bardzo osobista, piosenki opowiadają o tym czego artystka sama doświadczyła, o trudnej młodości i o sprawach ostatecznych, ale i o nadziei. Koncert formalnie zakończyła piosenka "Come On" (utwór otwierający płytę "Bridge the Roads") i chyba najbardziej, jeśli mogę użyć tego słowa, przebojowa pozycja na płycie, promująca wydawnictwo w mediach. Na koniec Franka zaproponowała nam jeszcze piosenkę meksykańską "La Martiniana", będącą ukłonem w stronę zmarłego ojca, który bardzo lubił muzykę z tego kręgu kulturowego. Podczas całego występu czuło się, że artystka oddaje całe swoje serce. Słuchacze dali się oczarować smutnym, ale wykonanym z dużym ładunkiem emocji piosenkom. Owacjom nie było końca, Franka przedstawiła jeszcze towarzyszących jej muzyków, a na scenie pojawił się dyrektor festiwalu z kwiatami dla artystki. Po koncercie były autografy i pamiątkowe zdjęcia, a w powietrzu nadal pozostawała magia. Repertuar Franki De Mille to utwory ambitne, ocierające się o piosenkę poetycką, ale o korzeniach bliskich takim artystom jak Patti Smith, Kate Bush czy Tori Amos. W warstwie muzycznej przeważa gitara akustyczna i sekcja smyczkowa (wiolonczela i skrzypce). Sama wokalistka określa swoją muzykę jako "acoustic-baroque-folk". Jednak najlepiej posłuchać wieczorową porą płyty Franki lub wybrać się na jej koncert, bo z pewnością do nas wróci, ma już w Polsce spore grono fanów.

Zespół:
Kevin Armstrong - guitara (muzyk Iggy Pop, Morrissey, David Bowie, Sinead O'Connor)
Rupert Gillet - piano/guitara
Antonia Pagulatos - skrzypce
Leonie Adams - wiolonczela
Matt Dean - perkusja
Sandy Beales - bas