Pekko Käppi jako artysta był dotychczas kojarzony przede wszystkim z nagraniami muzyki folkowej związanej stricte z tradycją fińską. Tym razem wraz z zespołem K:H:H:L powraca na płycie z roku 2017 pt. „Matilda”.
Fot. z arch. Mikołajek Folkowych
Święto „słońca kresu” to jedno z najważniejszych dorocznych świąt Słowian. Obchodzone jest zarówno przez zachodnich, jak i wschodnich braci. Zacznę od początku, a więc od nazwy: Noc Kupały (inaczej zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą) wiąże się z pierwiastkiem *kump – oznaczającym „gromadę, grupę, zbiorowość”. Noc przesilenia, przypadająca na 21-22 czerwca, to święto przeciwieństw – ognia i wody, dnia i nocy, słońca i księżyca, ale także płodności, obfitości, radości i miłości (także tej fizycznej). W ten magiczny czas można więcej i bardziej radośnie. Nadchodzi lato, okres dostatku i obfitości, ale też ciężkiej pracy. Ta noc to ostatnie chwile beztroskiej zabawy.
(Grzegorz J. Nowicki)
Kiedy zaczyna grać i śpiewać, sala kipi od dźwięków, które wybiegają daleko poza fińską tradycję. Żartuje na swój temat, że ma muzyczne ADHD. Grając na kantele, śpiewa i używa elektroniki. Współpracuje m.in. z Mari Kalkun, gra w zespołach Rönsy, Folk'Avant czy Okra Playground. Potrzebuje też przestrzeni na własne, muzyczne poszukiwania, czego wyrazem jest jej solowy album „Raivopyörä”. O inspiracjach, czadowym graniu na instrumencie o starym rodowodzie, drodze ze współczesnych Helsinek w czasy dawnych eposów i z powrotem z Maiją Kauhanen rozmawia Jolanta Kossakowska.
fot. tyt. E. van Nieuwland: M. Kauhanen, WOMEX 2017 w Katowicach