Piotr Dahlig „Cymbaliści w kulturze polskiej”
„Cymbaliści w kulturze polskiej” prof. Piotra Dahliga to praca etnomuzykologiczna, poświęcona głównie muzykom pochodzącym z Kresów Wschodnich i zamieszkałym po 1945 r. na Ziemiach Odzyskanych.
„Cymbaliści w kulturze polskiej” prof. Piotra Dahliga to praca etnomuzykologiczna, poświęcona głównie muzykom pochodzącym z Kresów Wschodnich i zamieszkałym po 1945 r. na Ziemiach Odzyskanych.
Porównanie muzyki ludowej z twórczością kompozytorów może mieć charakter historyczny tzn. można śledzić wzajemne wpływy i zależności muzyki ludowej i twórczości kompozytorskiej w kolejnych epokach i okresach historii muzyki lub systematyczny, gdzie szuka się przede wszystkim prawidłowości, bądź stałych sposobów współistnienia pierwiastków ludowych z warsztatem kompozytora. Przeglądy historyczne i systematyczne mają wspólny punkt wyjścia, którym są najdawniejsze zapisy kompozycji z domniemanymi elementami muzyki ludowej. W Polsce, jak i w szeregu innych krajów europejskich, takim „punktem wyjścia” jest zasadniczo wiek XVI. W najmniej elitarnej muzyce renesansu muzyce tanecznej nastąpiło stopienie się elementów tańca dworskiego, mieszczańskiego i chłopskiego. Z fuzji tej wyłoniła się m.in. charakterystyczna rytmika taneczna nazywana „rytmami mazurkowymi”.
Zestawianie obok siebie muzycznych tradycji Węgier, Czech, Słowacji i Polski nawiązuje do idei Grupy Wyszehradzkiej (istniejącej od 1991 roku), ale i do muzykologii porównawczej z początku XX wieku, gdy celem było poznanie odmiennych od europejskich kultur muzycznych - Azji, Afryki i Indian Ameryki Północnej - przy pomocy środków typowych dla społeczeństw zindustrializowanych, czyli urządzeń fonograficznych, nagrań dźwiękowych, pomiarów akustycznych, a następnie transkrypcji na zapis nutowy wraz z różnego typu analizami i interpretacjami naukowymi.
Numer ukazał się dzięki: |