Przypadające na dzień 1 i 2 listopada Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny od wieków były świętami obchodzonymi w szczególny sposób. Ich obrzędy i zwyczaje sięgają czasów pogańskich i dopiero w późniejszych wiekach zostały przystosowane do wiary chrześcijańskiej.
Od dawien dawna świat ludowych wierzeń podzielony był na dwa przeciwstawne obozy. Z jednej strony Bóg i anioły, a z drugiej szatan i diabły. Oba te światy walczyły i ścierały się między sobą pozwalając ludziom tworzyć na ich temat różnorakie wierzenia. W demonologii ludowej obok wilkołaków, mamun, strzyg i wielu innych demonów poczesne miejsce zajmuje diabeł.
Od niepamiętnych czasów człowiek łączył wszelkie schorzenia z efektami działania demonów, czarownic, diabłów, które w sposób niewytłumaczalny dla prostych ludzi zsyłały na nich chorobę. Brak odpowiedniej opieki medycznej oraz katastrofalny stan higieny sprawiały, że ludność (zamieszkująca najczęściej tereny wiejskie) w walce z chorobami opierała się na lecznictwie domowym. W terapii stosowanej w obejściach leczono pospolite schorzenia, uznawane za uleczalne. Kiedy najprostsze sposoby nie pomagały, wierzono, że choroba pochodzi z zaczarowania lub jest karą za popełnione winy i grzechy, potrzebna była wtedy pomoc „specjalisty”.
Strzygi, zmory, latawce, mamuny i wiele innych istot demonicznych od zawsze występowały w wierzeniach ludowych. Nie znając zjawisk przyrodniczych i społecznych ludzie bardzo często przypisywali demonom sprawstwo niepowodzeń osobistych oraz klęsk żywiołowych.