Nowości płytowe

Kapela ze Wsi Warszawa

re:akcja mazowiecka

Musiało upłynąć 13 lat nauki, grania, spotkań i doświadczeń, byśmy odważyli się na kolejne wyzwanie zmierzenia się z dawnym światem ludowych bardów. Trzeba było znów odnaleźć ślady. Ponownie spakować mandżur i ruszyć na mazowieckie bezdroża. Odkryć świat guślarzy za rogatkami miasta. Zapoznać się, posłuchać, pogadać, pojammować, wznieść puchary za zdrowie – a nie pomyślność. Zależało nam, by spotkać nestorów najdawniejszej sztuki muzykowania lub jej adeptów w naturalny sposób dziedziczących schedę pradawnych chłopskich przekazów. Należało z pokorą zapytać o permisję, wpisać się w plan dnia naszych gospodarzy, wreszcie słuchać każdego słowa i dźwięku, zadawać pytania. Na płycie zagrali i zaśpiewali: Maria Bienias, Marianna Rokicka, Stefan Nowaczek, Eugeniusz Szymaniak, Bandysionki, Grupa Śpiewacza Mężczyzn z Czarni i Kapela Zdzisława Kwapińskiego.

 

Warszawska Orkiestra Sentymentalna

Śpiewnik kolędowy

W bożonarodzeniowym repertuarze zespołu znajdują się kolędy znane bardzo dobrze każdemu Polakowi od urodzenia oraz nieznane, wyszukane przez muzyków tradycyjne dawne pieśni, a także autorskie melodie do starych tekstów ze Śpiewnika Pelplińskiego. Utwory wydane w tym albumie są napełnione radością, świąteczną atmosferą, ale nie brak w nich również zadumy. Członkowie Orkiestry starali się zaaranżować i nagrać ten repertuar w sposób naśladujący dawne nagrania przedwojenne, a także czerpiąc z polskiej muzyki tradycyjnej. Mają oni nadzieję, że pieśni będą akompaniamentem towarzyszącym wspólnemu, rodzinnemu kolędowaniu, tym bardziej że do płyty dołączonych zostało kilka egzemplarzy tekstów.

 

Tęgie Chłopy

Wesele

Wesela się zmieniają – stare obrzędy odchodzą, zastępują je nowe zwyczaje. Ale choć nad głowami nie latają już scyzoryki i nie idą w ruch sztachety, nie rozplata się i nie obcina warkocza młodej, to nie można wyobrazić sobie wesela bez muzyki! Starodawne melodie z Kielecczyzny – nasze ulubione – unosiły tańczących pod sam sufit. Kobiety „ośpiewywały” wesele, asystowały przy oczepinach, improwizowanymi naprędce „śpiwami” wbijały szpilę tym, którzy skąpili na czepek, albo osobom, które mimo stosownego wieku wciąż zwlekały z własnym ślubem. Wszyscy znali swoje role: młodzi i rodzice, druhny i drużbowie, weselny starosta, muzykanci i śpiewaczki, wreszcie goście, a wśród nich ci nieproszeni, czyli wieczorowcy. Takie właśnie wesela chcemy przywołać na naszej drugiej płycie. Dawne – melodią i brzmieniem, a te całkiem współczesne – naszą energią i codziennym, żywym doświadczeniem.

 

Ulyánica

Viasna

Całość „Viasny” („Wiosny”) przesiąknięta jest żywiołem i tęsknotą ludowej muzyki Polesia, połączonej z pogodnymi wspomnieniami z dzieciństwa, które przyjęły improwizowaną etnojazzową formę. Pierwszy utwór, „Oj rana” opowiada o poranku po Nocy Kupały, zwanej na Białorusi Nocą Iwana. Zanurzając się w świecie legend związanych z tym świętem, gubimy się w pytaniach o ich znaczenie, ale emocjonalną odpowiedź znajdujemy w sile melodii. „A pa moraczku” uspokaja nas, zabiera w podróż za powracającymi z zamorskich krajów ptakami. „Mala reczanka” – czyli mała rzeczka to wariacja ludowej melodii na dwa dyskutujące ze sobą instrumenty – białoruskie dudy i skrzypce. „Zhavaronachki”, czyli skowroneczki jako jedne z pierwszych ptaków wracają do domu, „przeganiając” zimę, która „chlebuszki perajela” – zjadła cały chleb. Kulminacją albumu jest pieśń „Viasna” – piękna wiosna przynosząca światło ożywających kolorów, ciepło i radość. „Reczanka” opowiada o chwili, gdy nadchodzi wieczór i udajemy się nad rzekę. Siedzi nad nią dziewczyna, która wylewa wszystkie swoje żale. „Reczanka” zabiera je, unosząc w swoim strumieniu. Poranne koguty budzą „Jurja”, który wedle legend ma klucze od ziemi i może uczynić urodzajnym każde pole. „Kalia lessu” przywodzi wspomnienia spacerów przez szerokie doliny i mokrych od rosy nóg.

 

Buba & Bantamba

Gambia

Buba Badjie Kuyateh, jeden z najbardziej utalentowanych współczesnych korzystów, pochodzi z zachodnioafrykańskiego rodu griotów, legendarnych mistrzów muzyki i strażników-opowiadaczy historii. Dziadek Buby, Alhaji Bai – nazywany „ojcem chrzestnym kory” – jako pierwszy rozsławił ten wyjątkowy instrument poza Afryką. Mama Buby, Tuti jest znaną w Gambii śpiewaczką – griotką. Jego wuj to legendarny mistrz kory Dembo Konte, a ojciec to pochodzący z Senegalu Kausu Kuyateh, uważany za jednego z najwybitniejszych korzystów. Buba jest nowym pokoleniem, łączącym pierwotne brzmienie staroafrykańskiej kory z nowatorskim „stylem funky”. Od 2012 r. mieszka w Warszawie, gdzie współpracuje z wieloma znanymi artystami, m.in. Marią Pomianowską, Marcinem Maseckim, Włodzimierzem Kiniorskim, a ostatnio ze Stanisławem Soyką. Stworzył tu również własny zespół, złożony z polskich muzyków – Bantamba, dla którego inspiracją jest łączenie brzmienia tradycyjnej kory z muzyką latynoską, jazzem, rockiem. Ta płyta to hołd dla rodzinnej Gambii (i całej Afryki Zachodniej), coś, czym świadomy swej artystycznej mocy inauguruje swoją wielką karierę (tak, proszę, zapamiętajcie to proroctwo). Bez niej nie mógłby pójść dalej z czystym sumieniem.

 

The Art of Escapism

Havet

Używając głosu jako najbardziej ekspresyjnego i intymnego ze wszystkich instrumentów, Ania Rybacka i Lo Ersare tworzą muzyczny ś wiat zachę cają cy słuchaczy do pełnej obecnoś ci w tej chwili i zapomnienia o sprawach przeszłoś ci i przyszłoś ci. Dzię ki efektom głosy mnożą żą się i przeplatają zarówno w złoż onych strukturach, jak i w minimalistycznej, prostej formie. Spontaniczne historie, tworzone przez niekonwencjonalne warstwy głosu, zabierają wyobraź nię słuchaczy w kreatywną podróż . Improwizacje inspirowane są muzyką folkową i technikami wokalnymi pochodzą cymi z m.in. z Bałkanów, Skandynawii i polskiej tradycji. Ta płyta – choć bardzo nowoczesna np. w użyciu instrumentarium elektroniki – odwołuje się, lecz nie cytuje dosłownie, do motywów ludowych, tworzy nową jakość, swoiste metaetno. Ten krążek to nie cepelia, to naprawdę odkrywcza, wspaniała muzyka.