Nowości płytowe

Kapela ze Wsi Warszawa

Święto Słońca

To siódmy album Kapeli ze Wsi Warszawa i pierwsza podwójna płyta w dyskografii zespołu. Kapela wyrusza w muzyczną drogę ku słońcu, ponad horyzontem – ze Wschodu na Zachód, spotykając niezwykłych artystów z Indii, Persji i hiszpańskiej Galicji. Elementem łączącym geograficznie odległe tradycje z polską kulturą ludową jest kult solarny – ta duchowa wspólnota stała się główną inspiracją nowego wydawnictwa. „Święto Słońca” przedstawia bazujące na najstarszych polskich pieśniach ludowych, uniwersalne opowieści o relacjach międzyludzkich, ważnych momentach przejścia i troskach dnia codziennego. Wszystko w zgodzie z unikalnym i charakterystycznym dla Kapeli stylem transminimalroots, ale w zupełnie nowej skali. To największa dotychczasowa produkcja Kapeli ze Wsi Warszawa, w której wzięli udział niezwykli goście z wielu muzycznych światów: awangardowa wokalistka z Galicji, Mercedes Peón; geniusz kemanche z Iranu, Kayhan Kalhor; wirtuoz sarangi, Ustad Liaquat Ali Khan z Indii; czarodziej gramofonu, DJ Feel-X; wybitny altowiolista, Michał Zaborski i inni. Nowa jakość dźwięku jest efektem znakomitej realizacji Studia AS One. W sumie: blisko 3 lata intensywnej pracy, 5 sesji nagraniowych w najlepszych polskich studiach, 13 utworów, 2 płyty, 1 album.

 

 

Megitza Trio

Gra Folk

„Gra Folk” to pierwsza studyjna płyta zespołu Megitza Trio, ale szósta samej Megitzy. Wraz ze Stasiem Rzadkoszem i Kubą „Bobasem” Wilkiem postanowili na jednym krążku umieścić najpiękniejsze (głównie tradycyjne) utwory polskie, słowackie, rosyjskie, macedońskie i romskie. Dwa nagrania bonusowe, kompozycje Megitzy – „Sytuacja” oraz „Noc i dzień” – zapowiadają kolejny album grupy, na którym znajdą się przede wszystkim piosenki autorskie. Na płycie mieści się 14 utworów, czyli łącznie prawie godzina nagrań. Jak mówią sami artyści: „Niech ta muzyka niesie radość, miłość i łzy wzruszenia”. Materiał został zarejestrowany w Studiu Chabakoovka w Rabce-Zdroju. Nagrania, miksowanie i mastering zostały zrealizowane przez Jakuba „Bobasa” Wilka.

 

 

 

Čači Vorba

Šatrika

Cztery lata po albumie „Tajno Biav” lubelska grupa Čači Vorba powraca z nową płytą „Šatrika”. Čači Vorba bardziej niż dotychczas wykracza poza to, co w nurcie folk/worldmusic klasyfikuje się jako gypsy, balkan czy carpathian. Na „Šatrice” można usłyszeć kompozycje stonowane i gwałtowne, tradycyjne i nowoczesne równocześnie. Wszystkie elementy pozostają w doskonałej równowadze. „Šatrika” (co w języku cygańskim znaczy „wędrowna”) to wielobarwna, wielopłaszczyznowa opowieść, snująca się od Europy Wschodniej, przez Bałkany oraz nieistniejącą już dzielnicę cygańską w Stambule (w której sfotografowano kota z okładki), aż po Indie czy azjatyckie stepy. Artyści korzystają z przesyconej magią poezji ludowej twórczości romskiej poetki Papuszy, a także tworzą własne teksty w wielu językach. W ich muzyce można odnaleźć elementy etniczne, cygański swing, rumuński blues, brzmienia śródziemnomorskie czy w zaskakujący sposób przetworzony bałkański pop, jazz, psychodelię oraz wymykające się muzycznym definicjom własne pomysły charyzmatycznej wokalistki i skrzypaczki Marii Natanson i jej czterech muzycznych towarzyszy.

 

 

Tęgie Chłopy

Dansing

Kapela Tęgie Chłopy kontynuuje tradycje muzyki tanecznej Kielecczyzny w jej autentycznej i niestylizowanej formie. Repertuarem i instrumentarium nawiązuje do najlepszych wzorów – tradycyjnych kapel z okolic Łagowa i Opatowa. Nazwa zespołu jest muzyczną deklaracją: Chłopy grają przede wszystkim kieleckie „chłopy” – trójmiarowe, śpiewne melodie typowe dla wschodniej Kielecczyzny, zwane także „światówkami” lub „śpiwami”. Tęgie Chłopy chcą grać do tańca tak, żeby „sufit się podnosił”. Kapelę tworzą muzycy zaangażowani w organizację Kieleckiego Taboru Domu Tańca (2013). Większość z nich współtworzy wiele cenionych, muzycznych projektów i działań animacyjnych w świecie polskiej muzyki tradycyjnej. Największym skarbem kapeli okazał się grający na płycie mistrz i nauczyciel, krynica pamięci i wulkan energii, multiinstrumentalista i lider słynnej niegdyś kapeli – Stanisław Witkowski. Kapela braci Witkowskich ogrywała wesela i zabawy taneczne na wschód od Kielc, w okolicach Łagowa i Opatowa. W repertuarze mieli zarówno melodie tradycyjne, jak też polki i modne wówczas przeboje – wiejsko-miejskie tanga, walczyki i fokstroty. Do Tęgich Chłopów należy również wnuk Stanisława Witkowskiego, młody trębacz Damian Janda, który kontynuuje rodzinne tradycje muzyczne. Do pięknego okresu triumfów Kapeli Witkowskich nawiązuje muzyczna narracja Tęgich Chłopów – „Dansing”.

 

Werchowyna

Męskie głosy

Werchowyna powstała w latach 90. XX w., zaczynając od towarzyskich spotkań, grania na gitarze i śpiewania łemkowskich pieśni. Potem jej członkowie śpiewali i grali utwory z całej Ukrainy, ale też z Białorusi i Polski. Już wtedy pojawiały się w repertuarze grupy utwory tylko śpiewane, a nawet typowo męskie. Na przełomie wieków definitywnie odstawili instrumenty i skupili się na pięknych, wielogłosowych pieśniach. Po 15 latach istnienia i wydaniu 7 albumów – zrodził się pomysł zebrania repertuaru i stworzenia płyty całkowicie męskiej. Początkowo wydawał się szalony, ale po wielu miesiącach intensywnej pracy udało się go wreszcie zrealizować. Płyta „Męskie głosy” zawiera głównie wielogłosowe, stare piosenki kozackie. Nie mogło tu zabraknąć tak lubianych przez Kozaków szczedriwek – pieśni wojskowych o nieszczęśliwej miłości, a także piosenek religijnych. Z początkowego okresu Werchowyna przypomniała piosenkę „Na horodi”. Jest też do dziś aktualny utwór „Ne wysoko” – o kobiecie, która wyjeżdża do pracy za granicę, zostawiając w kraju swoją miłość. Grupie bardzo zależało też na nagraniu pieśni „Pływe kacza”, która w aranżacji i wykonaniu Pikardyjskiej Tercji była śpiewana na pogrzebach ludzi zamordowanych na kijowskim Majdanie w marcu 2014 roku. Wokaliści postanowili również kolejny raz wykonać ulubioną przez zespół piosenkę „Zoriuszka”, choć w oryginale śpiewana jest tylko przez kobiety.

 

Foliba

Tan

Perkusyjny zespół muzyki afrykańskiej Foliba wydał niedawno debiutancką płytę „Tan”, czyli „dziesięć”, bo tak z języka malinke należy tłumaczyć jej tytuł. Jest ona muzycznym podsumowaniem 10-letniej drogi, jaką ma za sobą grupa. Dekada wspólnego muzykowania obfitowała w wiele niesamowitych spotkań z rytmem, publicznością oraz artystami z Europy i Afryki. Na płycie została zarejestrowana współpraca z senegalskim muzykiem Ablaye Badji (który obecnie występuje w Folibie), śpiewającym w języku mandinka i grającym na korze, djembe, tama i shekere. „Tan” to spora dawka tradycyjnych rytmów Afryki Zachodniej, z niezwykle rozgadanymi bębnami djembe, dundun i tama. Na krążku nie brakuje też melodyjnych utworów z dialogiem delikatnych strun kory i dźwięków afrykańskiej marimby – balafonu. Wśród gości na płycie pojawiają się Cheeba – wokalista EastWest Rockers, który zaśpiewał o swojej wizji powrotu do korzeni, oraz multiinstrumentalista Kamil Rogiński (R.U.T.A., ŜANĜO). Finalne brzmienie albumu dopracowane zostało w studio AsOne. „Tan” to owoc spotkania „siebie, muzyki i ludzi” – jak mówią muzycy Foliby.